Besinning:
- 1. = sans, medvetande (att
veta till sig): sensus, animus; mista,
förlora b-n animo defici, linqui (C.); vara
utan b. sensu carere; sui l. mentis
compotem non esse; återfå b-n (sensus redit
alicui); resipiscere, ad se redire; (animus
redit).
- 2. = förmåga att samla, reda,
beherska sina tankar: animi sanitas (est,
quum curatione medicorum conturbatio
mentis aufertur, C. Tusc. III. § 10); mens
sana, integra; han behöll b-n mente
constabat, mens ei constabat, consistebat;
mentis l. sui compos erat; omni
perturbatione animi carebat; praesenti animo
et consilio utebatur (C. de Off. I. § 80);
mista l. förlora b-n obstupescere,
perturbari, tumultuari; tumultuantem de gradu
dejici (C. l. c.); consilio ac ratione
defici; mente non l. vix constare; a ratione,
a statu sapientis (C.), prudentis
discedere; beröfva ngn b-n de mente deturbare
alqm (C.); confusam mentem eripere
alicui (Vg.); perturbare; återföra, återkomma
till b. ad sanitatem reducere, revocare,
redire, reverti; resipiscere; utan b.
temere.
- 3. = sans, sjelfbeherskning,
omtänksamhet ss. beständig egenskap: sanitas;
constantia, moderatio (omnia in eo erant
plena sanitatis, constantiae,
moderationis allt var hos honom b., fasthet,
hofsamhet); temperantia; prudentia (visa mycken
b. summa uti temperantia, prudentia);
diligentia, cura; med b. prudenter,
diligenter; cum ratione, consilio; utan b.
temere, negligenter, stolide.
- 4. =
Besinnande, se detta.
|
|
|
|
Kommentera