Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word deiici could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

dē-ĭcĭo or dejicio, jēci, jectum, 3, v. a. [jacio], to throw or cast down; to hurl down, precipitate (very freq., and class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: araneas de foribus et de pariete, Plaut. Stich. 2, 2, 31: aliquem de ponte in Tiberim, Cic. Rosc. Am. 35, 100; cf.: aliquem e ponte, Suet. Caes. 80: aliquem de saxo (Tarpeio), Liv. 5, 47; 6, 20; Hor. S. 1, 6, 39; cf. aliquem saxo Tarpeio, Tac. A. 6, 19: aliquem equo, Caes. B. G. 4, 12, 5; Liv. 4, 19: jugum servile a cervicibus, Cic. Phil. 1, 2, 6: togam ab umeris, Suet. Aug. 52; cf.: togam de umero, id. Caes. 9 al.; esp. reflex. with pron.: se de muro, Caes. B. C. 1, 18, 3; cf.: se de superiore parte aedium, Nep. Dion, 4 fin.: se per munitiones, Caes. B. G. 3, 26, 5: se a praealtis montibus (venti), Liv. 28, 6: librum in mare, Cic. Q. Fr. 2, 14; cf.: aliquem in locum inferiorem, Caes. B. G. 5, 44, 12: aliquem e summo in Tartara, Lucr. 5, 1124: elatam securim in caput (regis), Liv. 1, 40; cf. id. 7, 10: equum e campo in cavam hanc viam, force to leap down, id. 23, 47: bustum aut monumentum, aut columnam, Cic. Leg. 2, 26; so, statuas veterum hominum (c. c. depellere simulacra deorum), id. Cat. 3, 8, 19: monumenta regis templaque Vestae, Hor. Od. 1, 2, 15: signa aenea in Capitolio (tempestas), Liv. 40, 2: omnes Hermas, Nep. Alcib. 3: turrim, Caes. B. C. 2, 22; cf. arces, Hor. Od. 4, 14, 13 et saep.: arbores, to fell, Liv. 21, 37, 2; Vitr. 2, 9, 4: caput uno ictu, to cut off, Verg. A. 9, 770; id. ib. 10, 546: libellos, to tear down, Cic. Quint. 6, 27; Sen. Ben. 4, 12 (but Caes. B. G. 3, 15, antemnis disjectis is the true reading): comam, Afran. ap. Non. 514, 2; cf.: crinibus dejectis, loose, dishevelled, Tac. A. 14, 30: sortes, to cast into the urn, Caes. B. C. 1, 6, 5: dejectam aerea sortem accepit galea, Verg. A. 5, 490 sq.: cum dejecta sors esset, Liv. 21, 42; cf.: pernam, glandium, to throw into the pot, Plaut. Stich. 2, 2, 36: alvum, to purge, Cato R. R. 158; cf.: casei caprini, qui facillimi deiciantur, i. e. are most easily digested, Varr. R. R. 2, 11, 3; opp. alvum superiorem, i. e. to vomit, Cato R. R. 156, 2.
    2. B. Esp.
      1. 1. Milit. t. t., to drive out, dislodge an enemy from his position: hostes muro turribusque dejecti, Caes. B. G. 7, 28; cf.: nostri dejecti sunt loco, id. ib. 7, 51: praesidium ex saltu, id. B. C. 1, 37 fin.; cf.: agmen Gallorum ex rupe Tarpeia, Liv. 7, 10: ex tot castellis, id. 44, 35: praesidium Claternā, Cic. Phil. 8, 2, 6; cf.: praesidium loco summe munito, Hor. Ep. 2, 2, 30: praesidium (without abl.), Caes. B. G. 7, 36, 7; id. B. C. 3, 23, 2; Liv. 4, 53 al.: castra hostium, to destroy, id. 25, 14: praetorium, id. 41, 2 et saep.
      2. 2. Jurid. t. t., to drive out, turn out of possession, eject, dispossess (cf. deduco): unde vi prohibitus sisunde dejectus? Cic. Caecin. 13; cf. id. ib. 17, 50: nisi ex eo loco ubi vestigium impresserit, deici neminem posse, id. ib. 27, 76 fin.: aliquem de possessione imperii, Liv. 45, 22.
      3. 3. Naut. t. t., pass.: deici, to be driven out of one’s course: naves ad inferiorem partem insulae, Caes. B. G. 4, 28, 2: classis tempestate vexata ad Balearīs insulas deicitur, Liv. 23, 34, 16; id. 23, 40, 6.
      4. 4. Pregn. (cf.: cado, concĭdo, decĭdo; caedo, concīdo, decīdo, etc.), to fell with a mortal wound, to bring down dead to the ground; to kill, slay: his dejectis et coacervatis cadaveribus, Caes. B. G. 2, 27, 4; 4, 12; id. B. C. 1, 46; 3, 51; cf.: quem telo primum, quem postremum aspera virgo Deicis? Verg. A. 11, 665: avem ab alto caelo, id. ib. 5, 542; cf. id. ib. 11, 580: Glaucoque bovem Thetidique juvencam Deicit Ancaeus, i. e. slaughters as a sacrifice, Val. Fl. 1, 191: super juvencum stabat dejectum leo, Phaedr. 2, 1, 1: (Hercules) aves sagittis dejecit, Lact. 1, 9, 2: gruem, Verg. A. 11, 580.
      5. 5. To lower, let down, hang down, depress, of the head, etc. (cf. II. A. infra): dejecto capite (opp. supino capite), Quint. 11, 3, 69.
        Of a nod (opp. relato capite), Apul. Met. 10.
        Of a wild beast: id (caput) dejectum semper in terram, Plin. 8, 21, 32, § 77: in pectora mentum, Ov. M. 12, 255: euntes dejecta cervice Getae, Claud. VI. Cons. Hon. 180.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: pueri Sisennae oculos de isto numquam deicere, never took their eyes off him, Cic. Verr. 2, 4, 15; cf. id. ib. 2, 5, 71: oculos a republica, id. Phil. 1, 1: dejecit vultum et demissa voce locuta est, cast down her eyes, Verg. A. 3, 320; cf.: oculos in terram, Quint. 1, 11, 9 al.; and in Gr. construction, dejectus oculos, with downcast eyes, Verg. A. 11, 480: dejectus vultum, Stat. Th. 3, 367: ecquid ergo intellegis quantum mali de humana condicione dejeceris? thou hast removed, averted, Cic. Tusc. 1, 8; cf.: quantum de doloris terrore, id. ib. 2, 5, 14: vitia a se ratione, id. ib. 4, 37, 80; cf.: cruciatum a corpore (with depellere omnia verbera), id. Verr. 2, 5, 62: hunc metum Siciliae, id. ib. 2, 5, 49 fin.: quae replenda vel deicienda sunt, Quint. 10, 4, 1: eum de sententia dejecistis, hast diverted from his opinion, Cic. Phil. 9, 4, 8: fortis et constantis est, non tumultuantem de gradu deici, ut dicitur, id. Off. 1, 23, 80; cf. id. Att. 16, 15, 3.
    2. B. In partic. (acc. to no. I. B. 2.), to cast one down from the prospect of a thing; to prevent from obtaining, to deprive, rob of: de honore deici, Cic. Verr. 1, 9, 25: de possessione imperii, Liv. 45, 22, 7; for which, ad deiciendum honore eum, Liv. 39, 41; and, dejecti honore, id. 3, 35; so with simple abl.: aliquem aedilitate, Cic. Verr. 1, 8, 23: aedilitate, id. Verr. 2, 1, 8, § 23: praeturā, id. Mur. 36, 76: principatu, Caes. B. G. 7, 63, 8: certo consulatu, Liv. 40, 46, 14: spe, id. 44, 28, 1: ea spe, Caes. B. G. 1, 8, 4; cf.: opinione trium legionum (i. e. spe trium legionum colligendarum), id. ib. 5, 48: conjuge tanto, Verg. A. 3, 317.
      Without abl.: M. Caelium mentio illa fatuasubito dejecit, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 3: cum inimicum eo quoque anno petentem dejecisset, Liv. 38, 35: uxorem (sc. conjugio), Tac. A. 11, 29 fin.: hoc dejecto, after his fall, Nep. Thras. 3, 1; cf. Tac. A. 2, 3; Luc. 8, 27: ex alto dejectus culmine regni, Sil. 17, 143.
    3. C. To humble: deicimur, sed non perimus, Vulg. 2 Cor. 4, 9: deiciendi hominis causa, Lact. 4, 27, 17.
      Hence, dejectus, a, um, P. a. (very rare).
  1. I. Sunk down, low: equitatus noster etsi dejectis atque inferioribus locis constiterat, Caes. B. C. 1, 46, 3: dejectius, Tert. adv. Marc. 1, 6 fin.
  2. II. (Acc. to no. II. B., deprived of hope; hence) Cast down, dejected, dispirited: haud dejectus equum duci jubet, Verg. A. 10, 858; cf.: haud sic dejecta, Stat. Th. 3, 315: in epilogis plerumque dejecti et infracti sumus, Quint. 9. 4, 138.
    Sup. does not occur.
    * Adv. dējectē, low; only comp., dejectius, Tert. adv. Marc. 2, 27 fin.

dē-jĭcĭo, v. de-icio.