Lewis & Short

sē-pōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 (part. perf. sync. sepostus, Sil. 8, 378; 17, 281; but, sepositus, Hor. S. 2, 6, 84), v. a., to lay apart or aside; to put by, separate, pick out, select, etc. (class.; not in Cæs.; syn.: sejungo, segrego, recondo).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: seponi et occultari, Cic. Att. 11, 24, 2; cf.: aliquid habere sepositum et reconditum, id. Verr. 2, 4, 10, § 23; so (with conditus) id. Div. 2, 54, 112; cf.: ornamenta seposita (for which, just before, recondita), id. de Or. 1, 35, 162: id ego ad illud fanum (sc. ornandum) sepositum putabam, id. Att. 15, 15, 3: captivam pecuniam in aedificationem templi, Liv. 1, 53, 3: primitias magno Jovi, Ov. F. 3, 730: nonnullos ex principibus legit ac seposuit ad pompam, Suet. Calig. 47: se et pecuniam et frumentum in decem annos seposuisse, Liv. 42, 52, 12: sors aliquem seponit ac servat, qui cum victore contendat, Plin. Ep. 8, 14, 21: interesse pugnae imperatorem an seponi melius foret, dubitavere, to place himself at a distance, withdraw, Tac. H. 2, 33: de mille sagittis Unam seposuit, picked out, selected, Ov. M. 5, 381.
    2. B. In partic., to send into banishment, to banish, exile (post-Aug.; cf. relego): aliquem a domo, Tac. A. 3, 12: aliquem in provinciam specie legationis, id. H. 1, 13 fin.: aliquem in secretum Asiae, id. ib. 1, 10: in insulam, id. ib. 1, 46 fin.; 1, 88; 2, 63; id. A. 4, 44; Suet. Aug. 65; id. Tib. 15; id. Oth. 3; id. Tit. 9.
  2. II. Trop., to lay or set aside mentally: id quod primum se obtulerit, Quint. 7, 1, 27.
    1. B. To set apart, assign, appropriate, reserve, for any purpose, etc.: ut alius aliam sibi partem, in quā elaboraret, seponeret, Cic. de Or. 3, 33, 132: sibi ad eam rem tempus, to fix, id. Or. 42, 143; cf.: quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur, Tac. A. 14, 54: materiam senectuti seposui, have set apart, reserved for my old age, id. H. 1, 1: seposuit Aegyptum, he sequestered Egypt, made it forbidden ground, id. A. 2, 59 fin.: sepositus servilibus poenis locus, id. ib. 15, 60: quā de re sepositus est nobis locus, made it a special division of the subject, Quint. 1, 10, 26.
    2. C. To remove, take away from others, exclude, select, etc.: Jovem diffusum nectare curas Seposuisse graves, had laid aside, i. e. had discarded for a while, Ov. M. 3, 319: (Graecos) seposuisse a ceteris dictionibus eam partem dicendi, quae, etc., to have separated, Cic. de Or. 1, 6, 22: ratio suadendi ab honesti quaestione seposita est, Quint. 12, 2, 16.
      Poet. with simple abl.: si modo Scimus inurbanum lepido seponere dicto, to separate, i. e. distinguish, Hor. A. P. 273.
      Hence, sē-pŏsĭtus, a, um, P. a. (only poet. and rare).
    1. A. Distant, remote, = remotus: fons, Prop. 1, 20, 24: gens, Mart. Spect. 3, 1: mare, Sen. Med. 339.
    2. B. Distinct, special: mea seposita est et ab omni milite dissors Gloria, Ov. Am. 2, 12, 11.
    3. C. Select, choice: vestis, sumptuous garments, Tib. 2, 5, 8: seposito de grege, Mart. 2, 43, 4.

sēpŏsĭtus, a, um, Part. and P. a. of sepono.