Lewis & Short

rĕcurso, āre, v. freq. n. [recurro], to run or hasten back; to come back, return (poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.: quid ego huc recursem? * Plaut. Most. 3, 1, 34: (corpora) dissiliunt longe, longeque recursant, * Lucr. 2, 106.
  2. II. Trop.: urit atrox Juno et sub noctem cura recursat, Verg. A. 1, 662: curae, id. ib. 12, 802: multa viri virtus animo . . . recursat, recurs again to her mind, id. ib. 4, 3: animo vetera omina, Tac. H. 2, 78: in animos illa audacia, Eum. Pan. Const. 18.