Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. quĭes, ētis (abl. quie, Naev. ap. Prisc. p. 703 P.), f. [Sanscr. çi = jacēre; Gr. κεῖμαι, to lie; cf. Lat. cīvis], rest, quiet.

  1. I. Lit., rest, repose, cessation from labor, from cares, etc.: locus quietis et tranquillitatis plenissimus, Cic. de Or. 1, 1, 2: senectutis, id. Deiot. 13, 38: quem non quies, non remissio delectarent, id. Cael. 17, 39: mors laborum ac miseriarum quies est, a state of rest, id. Cat. 4, 4, 7: ex diutino labore quieti se dare, Caes. B. C. 2, 14: quietem capere, to take repose, id. B. G. 6, 27: tribus horis exercitui ad quietem datis, id. ib. 7, 41: quietem pati, Sall. J. 101, 11: nulla metuentibus quies, Just. 2, 13, 11.
    In plur.: uti somno et quietibus ceteris, recreations, Cic. Off. 1, 29, 103.
    1. B. In partic.
      1. 1. A quiet life, a keeping still, neutrality between political parties: Attici quies tantopere Caesari fuit grata, ut, Nep. Att. 7, 3; Suet. Tib. 15; Tac. A. 14, 47.
      2. 2. Quiet, peace: quae diuturna quies pepererat, Sall. C. 31, 1: quieti Subdita montanae bracchia Dalmatiae, Ov. P. 2, 2, 77: ingrata genti quies, Tac. G. 14: atrox clamor et repente quies, id. A. 1, 25: longa, id. Agr. 11.
        Transf., of inanim. things: si non tanta quies iret frigusque caloremque Inter, i. e. the repose of spring, Verg. G. 2, 344: ventorum, Plin. 18, 26, 62, § 231: pelagi, Stat. S. 2, 2, 26: lenis materiae, evenness, smoothness, Plin. 16, 16, 28, § 70.
      3. 3. The rest of sleep, repose, sleep, Plaut. Cure. 2, 2, 22: capere quietem, to fall asleep, go to sleep, Ov. F. 1, 205: alta, deep sleep, Verg. A. 6, 522: ire ad quietem, to go to rest, go to sleep, Cic. Div. 1, 29, 60: quieti se tradere, id. ib. 1, 29, 61: secundum quietem, in sleep, id. ib. 2, 66, 135: per quietem, Suet. Caes. 81: neque vigiliis neque quietibus, Sall. C. 15, 4.
      4. 4. The sleep of death, death: olli dura quies oculos et ferreus urget Somnus, Verg. A. 10, 745: quod si forte tibi properarint fata quietem, Prop. 2, 28 (3, 24), 25.
  2. II. Transf.
      1. 1. A dream: vanae nec monstra quietis, Nec somno comperta loquor, Stat. Th. 10, 205: praesaga, id. ib. 10, 324; Vell. 2, 70, 1: ducem terruit dira quies, nam Varum cernere visus est, etc., Tac. A. 1, 65.
      2. 2. A resting-place, lair of a wild beast (poet.): intectae fronde quietes, Lucr. 1, 405.
  3. III. Personified: Quies, the goddess of rest, Liv. 4, 41, 8; Stat. Th. 10, 89.

2. quĭes, ētis, adj., for quietus, a, um (cf. inquies), quiet, peaceful (ante-class.): mens, Naev. ap. Prisc. p. 704 P.: milites quietes, Licin. Macer. ib.

quĭescentĭa, ae, f. [quiesco], rest, quiet (post-class. for quies), Firm. Math. 1, 3.

quĭescĭtus, a, um, Part., from quiesco; v. quiesco init.

quĭesco, ēvi, ētum, 3 (the uncontr. Part., QVIESCITA, Inscr. Don. cl. 10, n. 11), v. n. and a. [quies], to rest, repose, keep quiet.

  1. I. Lit.: placida compostus pace quiescit, Verg. A. 1, 249: felicius ossa quiescant, Ov. Ib. 305: patrono meo ossa bene quiescant, Petr. 39: numquam hodie quiescet, Plaut. Mil. 2, 2, 59: renovat pristina bella, nec potest quiescere, Cic. Rep. 6, 11, 11: non somno quiescere, to get no rest, Curt. 4, 13, 18: non aure quiescit, Non oculis, Val. Fl. 2, 43: quoniam in propriā non pelle quiessem, Hor S. 1, 6, 22.
    Impers. pass.: quibus quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset, which we might easily have been spared, Ter. And. 4, 2, 8; Symm. Ep. 1, 8.
    1. B. In partic.
      1. 1. In polit. or milit. affairs, to keep quiet, remain neutral, abstain from action, Cic. Att. 9, 10, 10: pro condicione temporum quieturus, Suet. Caes. 16: quieverant per paucos dies, Liv. 22 4, 1; Curt. 10, 8, 16.
      2. 2. To rest, sleep: quievi in navi noctem perpetem, Plaut. Am. 2, 2, 100; id. Merc. 2, 3, 36; Nep. Alcib. 10, 4: eo cum venio, praetor quiescebat, Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32: somnum humanum quievi, I slept like a human being, App. M. 9, p. 218, 14.
      3. 3. Of inanim. things, to rest, lie still, be still or quiet: et prato gravia arma quiescunt, Verg. A. 10, 836: flamma, ceases to burn, id. ib. 6, 226: quiērunt Aequora, the waves are at rest, do not rise, id. ib. 7, 6: felicius ossa quiescant, Ov. Ib. 305; Petr. 39: molliter ossa quiescant, Verg. E. 10, 33: quiescentes Nili aquae, standing waters, Plin. 13, 11, 22, § 71: venti, id. 17, 22, 35 § 170: quiescit terra, rests, lies fallow, id. 17, 5, 3, § 39: humus, Petr. 123: quiescunt voces, are still, silent, Ov. Tr. 1, 3, 27.
      4. 4. To make a pause in speaking: quiescere, id est, ἡσυχάζειν, Cic. Ac. 2, 29, 93.
  2. II. Trop.
    1. A. To suffer or allow quietly, to peaceably permit a thing to be done: quiescere rem adduci ad interregnum, Cic. Att. 7, 9, 2.
      With in and abl., to rest in, be content with: ne victos quidem in miserā et inopi senectā quiescere, Just. 14, 3, 10.
    2. B. Neutr., to cease, leave off, desist from any thing: quiesce hanc rem modo petere, Plaut. Most. 5, 2, 51: statuere atque ediscere, Gell. 2, 28, 2: manibus significare coepit utrisque, quiescerent, Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 8: indoctus discive trochive, Hor. A. P. 380.
      1. 2. Act., to cause to cease, render quiet, stop, etc.: laudes, Sen. Herc. Oet. 1584.
        Hence, quĭētus, a, um, P. a., at rest, calm, quiet (syn. tranquillus).
    1. A. Enjoying rest, keeping quiet, quiet: aliquem quietum reddere, Ter. Eun. 2, 2, 46: animus, Cic. Tusc. 2, 1, 2: quietus et solutus animus, id. Rosc. Com. 15, 43: integri, quieti, otiosi homines, id. Agr. 2, 28, 77: homo quietissimus, id. Verr. 2, 4, 19, § 40: regnum, Hor. C. 1, 12, 33: de istoc quietus esto, be at ease, rest contented, Plaut. Curc. 4, 2, 6.
      1. 2. In partic.
        1. a. Taking no part in war, peaceful, neutral: ipse acer, bellicosus; at is quem petebat, quietus, imbellis, Sall. J. 20, 2: quoad cum civibus dimicatum est, domi quietus fuit, Nep. Pelop. 4, 1: quietos lacessit, Just. 7, 6, 13: nihilo quietiores postea res habuit, Liv. 33, 19.
        2. b. Of the mind, calm, tranquil, free from ambition: ad quam spem (praeturae) quietissimus, Plin. Ep. 10, 12(7): vir rectus, integer, quietus, Plin. Ep. 7, 31, 1: vir ingenio mitis, moribus quietus, Vell. 2, 117, 2; Tac. H. 1, 52.
        3. c. Tame, gentle: equi fiunt quietiores, Varr. R. R. 2, 7.
        4. d. Resting, sleeping: quos simul vescentes dies, simul quietos nox habuerat, Tac. A. 1, 49.
          Hence, subst.: quĭēti, ōrum, m.: si sentire datur post fata quietis, i. e. the dead, Nemes. Ecl. 1, 38.
    2. B. Of things, calm, quiet: amnes, gently flowing, Hor. C. 3, 29, 40: quietiore aequore ferri, id. Epod. 10, 11: aër, Verg. A. 5, 216: baca, that has lain a while, Col. 12, 50, 19: res publica (opp. perturbata), Cic. Cat. 2, 9, 19: aetas, id. Sen. 23, 82: quietus et remissus sermo, calm, not vehement, id. ib. 9, 28.
      Subst.
      1. 1. quĭētum, i, n., the still, tranquil, motionless air, Petr 131, 9.
      2. 2. Quĭēta, ae, f., a woman’s name, Inscr. Grut. 754, 2.
        Adv.: quĭētē, calmly, quietly: quod aptissimum est ad quiete vivendum, Cic. Fin. 1, 16, 52: quiete acta aetas, id. Sen. 5, 13.
        Comp.: quietius tranquilliusque, Liv. 27, 12: quietius edere (opp. avidius vorare), Macr S. 7, 12, 21.
        Sup.: quietissime se receperunt, Caes. B. C. 3, 46 fin.

quĭētē, adv., v. quiesco, P. a. fin.

‡ quĭēto, āre, v. a., and quĭētor, āri, 1, v. dep., to calm, to quiet, acc. to Priscp. 799 P.

quĭētūdo, ĭnis, f. [quies], rest, calmness, quietude: quietudo, ἠρεμία, ἡσυχία, Gloss. Cyrill.

quĭētus, a, um, Part. and P. a., v. quiesco.