Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Limia, ae, v. Limaeas.

Limici, ōrum, m. plur., a people of Hispania Tarraconensis, Plin. 3, 3, 4, § 28.

* līmĭcŏla, ae, m. [limus-colo], a dweller in the mud: ostreae, Aus. Ep. 7, 36.

līmĭgĕnus, a, um, adj. [limus-gigno], produced in mud or slime, mud-born: ulvae, Aus. Mosell. 45.

līmĭnāris, e, adj. [limen], belonging to a threshold or lintel.

  1. I. Lit.: trabes, ceiling-beams, Vitr. 6, 4.
  2. II. Transf.: pagina, the first, Aug. Ep. 67, n. 2.

lĭmĭnĭum, a lengthened form of limen, assumed as accounting for the form postliminium, Cic. Top. 8, 36; v. post-liminium.

līmis, e, v. 1. limus.

līmitānĕus, a, um, adj. [limes], that is on the borders (late Lat.): agri limitanei, situated on the borders: milites, frontier troops, Cod. 11, 59, 3; Spart. Nigr. 7; Lampr. Alex. Sev. 58.

līmĭtāris, e, adj. [limes], that is on the border: iter, a path that runs between two fields, Varr. L. L. 5, 4, § 21 Müll.

līmĭtātĭo, ōnis, f. [limito], a fixing, determination: limitatio terrae vinealis, Col. 3, 12, 1: limitatione cognita, Vitr. 10, 22.

līmĭto, āvi, ātum, 1, v. a. [limes], to enclose within boundaries or limits, to bound.

  1. I. Lit.: vineas limitari decumano XVIII. pedum latitudinis, Plin. 17, 22, 35, § 169; cf.: limitatus ager est in centurias dimensus, Paul. ex Fest. p. 116 Müll.
  2. II. Trop., to fix, settle, determine: limitata est pecuaria quaestio, Varr. R. R. 2, 2, 1.

līmĭtotrŏphus (līmĭtrŏphus), a, um, adj. [limes τροφέω]: agri, lands set apart to furnish subsistence to the troops stationed on the frontiers (limitanei), Cod. 11, 59, 3.

1. līmus, a, um (līmis, e, Amm. 20, 9, 2; v. infra), adj. [Gr. λέχριος, λέχρις, λοξός; Lat. licinus, ob-liquus, luxus], sidelong, askew, aslant, askance.

  1. I. Lit.: limis oculis aspicere, to look sideways, look askance, Plaut. Mil. 4, 6, 2: limis subrisit ocellis, Ov. Am. 3, 1, 33: (leones) nec limis intuentur oculis aspicique simili modo nolunt, Plin. 8, 16, 19, § 52: limibus oculis eos contuens, Amm. 20, 9.
    So, limis aspicere (sc. oculis), Ter. Eun. 3, 5, 53: limi, et ut sic dicam venerei (sc. oculi), Quint. 11, 3, 76: oculi contuitu quoque multiformes, truces et limi, Plin. 11, 37, 54, § 145: limi Di, the guardian gods of obliquities, Arn. 4, 132.
  2. II. Transf., of persons, looking sideways: neque post respiciens, neque ante prospiciens, sed limus intra limites culinae, Varr. ap. Non. 133, 31; cf. id. ib. 442, 33.
    Hence, adv.: līmō, sideways, askance: leones numquam limo vident, Sol. 27, 20; for which: limis oculis in Plin. 8, 16, 19, § 52 (v. the passage above).