No entries found. Showing closest matches:
inscĭē, adv., v. inscius fin.
in-scĭens, entis, adj., unknowing.
- I. Without knowledge, unaware: si peccavi, insciens feci, Ter. Heaut. 4, 1, 19: nihil me insciente esse factum, without my knowing it, Cic. Fam. 5, 2, 3: saepe jam Plus insciens quis fecit quam prudens boni, Plaut. Capt. prol. 45; cf. sq.: me apsente atque insciente, id. Trin. 1, 2, 130: utrum inscientem vultis contra foedera fecisse, an scientem? Cic. Balb. 5, 13.
With de and abl.: de eorum verbis, Plaut. Trin. 1, 2, 178 al.
- II. Ignorant, stupid, silly: abi, sis, insciens, Ter. Phorm. 1, 2, 9.
Hence, adv.: inscĭenter, unknowingly, ignorantly, stupidly: facere, Cic. Top. 8, 32: tuba inflata, Liv. 25, 10, 4.
Sup.: interpretari, Hyg. Astr. 2, 12.
in-scĭentĭa, ae, f.
- I. Want of knowledge, ignorance, inexperience (cf. inscitia init.): in tantis tenebris erroris et inscientiae, Cic. Sull. 14, 40: mea, id. de Or. 1, 46, 203: alicujus, id. ib. 3, 35, 142; id. Ac. 2, 47, 146.
With gen.
- (α) Subj.: vulgi, Caes. B. G. 7, 43, 3: hostium, id. ib. 3, 19, 3: temeritas et inscientia ducum, Liv. 22, 25, 12.
- (β) Obj.: locorum, Caes. B. G. 3, 9, 3: belli, Nep. Epam. 7: dicendi, Cic. de Or. 1, 54, 233.
- II. Ignorance, philosophically speaking; opp. fundamental knowledge: de qua (natura Deorum) tam variae sunt doctissimorum hominum tamque discrepantes sententiae, ut magno argumento esse debeat, causam, i. e. principium philosophiae esse inscientiam, Cic. N. D. 1, 1, 1; id. Ac. 1, 11, 41.
- III. Blameworthy ignorance, neglect (only in Tac.; cf. inscitia): praecipientium, Tac. Or. 28: desidia ac inscientia, id. ib. 33.
inscītē, adv., v. inscitus fin.
inscītĭa, ae, f. [inscitus],
- I. ignorance, inexperience, unskilfulness, awkwardness, stupidity, stolidity in any thing (usu. with suggestion of blame; while inscientia is simply the absence of knowledge; but the distinction is neglected by Tacitus; v. infra).
With gen., rarely with erga (class.): rerum, Cic. de Or. 1, 22, 49: temporis, id. Off. 1, 40, 144: belli, Nep. Epam. 7, 4: rei publicae ut alienae, Tac. H. 1, 1: rerum verborumque, Quint. 5, 13, 38: veri, Hor. S. 2, 3, 43: artis, Suet. Ner. 41: temporum, Plin. 7, 48, 49, § 155: aedificandi, Tac. G. 16: inscitiam potius legionum quam audaciam increpans, Tac. H. 1, 90.
Absol., ignorance, stupidily (ante-class.): male mereri de immerente inscitia est, Plaut. Curc. 1, 3, 29: sex talenta magna dotis demam pro ista inscitia, id. Truc. 4, 3, 71: temeritate atque inscitia exercitum in locum praecipitem perducere, Liv. 26, 2, 7; 8, 33, 17.
In plur.: Pannoniorum inscitiae, Front. Princip. Hist. 319.
- II. Ignorance, absence of knowledge, = inscientia (only in Tac.): fore ut acerrimi militum per tenebras et inscitiam ceterorum occiderentur, Tac. H. 1, 54: quo fidem inscitiae pararet, to induce confidence in his ignorance of the crime, id. A. 15, 58: isque illi finis inscitiae erga domum suam fuit, id. ib. 11, 25: inscitia litterarum, id. Or. 19.
* inscītŭlus, a, um, adj. dim. [inscitus], ignorant, awkward, unmannerly: ancillula, Afran. ap. Non. 12, 21 (Com. Fragm. v. 386 Rib.).
in-scītus, a, um, adj.
- I. Ignorant, inexperienced, unskilful, silly, simple, stupid; freq. coupled with stultus (rare in Cic.; a favorite word of Plaut.), Plaut. Most. 1, 3, 51: inscita atque stulta mulier, id. ib. 2, 3, 85; id. Mil. 3, 1, 141.
Of inanim. and abstr. things: mirum atque inscitum somniavi somnium, Plaut. Rud. 3, 1, 5.
Comp.: quid est inscitius, Cic. N. D. 2, 13. 36; id. Div. 2, 62.
Sup.: inscitissimus, Plaut. Most. 5, 2, 14.
- * II. Pass., unknown: nescio quid aliud indictum inscitumque dicit, Gell. 1, 22, 11.
Adv.: inscītē, unskilfully, clumsily, awkwardly (class.): comparari, Cic. Fin. 3, 7, 25: non inscite nugatur, id. Div. 2, 13, 30: facta navis, Liv. 36, 43, 6.
Sup.: inscitissime petit, Hyg. ap. Gell. 10, 16, 5.
in-scĭus, a, um, adj.,
- I. not knowing, ignorant of a thing (not used by Plaut. or Ter.; v. Ritschl, Proleg. p. 64 sq.; and cf. insciens); constr., absol., with gen., rarely with de, an acc., an inf., or a rel. clause (class.).
- (α) Absol.: distinguere artificem ab inscio, Cic. Ac. 2, 7, 22: is, quem vos ad mortem inscii misistis, ignorantly, id. Planc. 16, 40: inscios inopinantesque Menapios oppresserunt, Caes. B. G. 4, 4: omnibus insciis, neque suspicantibus, Hirt. B. Afr. 37.
- (β) With gen.: omnium rerum, Cic. Brut. 85, 292: haedulus inscius herbae, Juv. 11, 66.
- (γ) With de aliqua re: de malitia, Dig. 16, 3, 31.
- * (δ) With acc.: at enim scies ea, quae fuisti inscius, Turp. ap. Non. 501, 18.
* (ε) With inf.: imperii flectere molem haud inscius, Stat. Th. 3, 387 sq.: sutrinas facere inscius, Varr. ap. Non. 168, 17.
(ζ) With rel. clause: inscii quid in Aeduis gereretur, not knowing, Caes. B. G. 7, 77: unde vitam sumeret inscius, Hor. C. 3, 5, 37.
(η) With subj., Verg. A. 1, 718.
- B. Special phrase: non sum inscius, I am by no means unaware, I know very well: nec vero sum inscius, esse utilitatem in historia, Cic. Fin. 5, 19, 51.
- * II. Pass., unknown: trames, App. M. 5, p. 170, 12; cf. nescius.
Adv.: inscĭē, ignorantly, App. de Deo Socr. p. 43, 7.