Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ferrūmen (fērū-), ĭnis, n. [ferrum].

  1. I. Cement, solder, glue (post-Aug.): quod furto calcis sine ferumine suo caementa componuntur, Plin. 36, 23, 55, § 176; Petr. 102; Dig. 41, 1, 27.
    Transf.: esse videtur Homeri (versus) simplicior et sincerior, Vergilii autem ϝεωτερικώτερος et quodam quasi ferumine immisso fucatior, etc., i. e. connection, connecting word, Gell. 13, 26, 3.
  2. * II. Iron-rust: (crystalla) infestantur plurimis vitiis, scabro ferumine, maculosa nube, etc., Plin. 37, 2, 10, § 28.

ferrūmĭnātĭo (fērū-), ōnis, f. [ferrumino], a cementing, soldering (post-class.), Dig. 6, 1, 23, § 5.

ferrūumĭno (fērū-), āvi, ātum, 1, v. a. [ferrumen, I.], to cement, solder, glue, unite, bind, join.

  1. I. Lit. (mostly post-Aug.): ita (bitumine) feruminatis Babylonis muris, Plin. 35, 15, 51, § 182: si tuum scyphum alieno plumbo plumbaveris aut alieno argento feruminaveris, Dig. 41, 1, 27: quare (ossa) fracta non feruminantur, Plin. 11, 37, 86, § 214; cf.: navium commissuras, to caulk the seams, id. 16, 36, 64, § 158.
  2. * II. Transf., comically: labra in labris feruminat, glues his lips, Plaut. Mil. 4, 8, 25 (dub.; Lorenz, labra ab labellis fer mihi).

fĕrŭla, ae, f., the plant fennel-giant, Ferula, Linn., in the pith of which Prometheus is feigned to have preserved the fire which he stole from heaven.

  1. I. Lit., Plin. 13, 22, 42, § 122; 7, 56, 57, § 198; Hyg. Fab. 144; Serv. Verg. E. 6, 42.
  2. II. Transf.
    1. A. The thin or slender branch of a tree, Plin. 17, 21, 35, § 152.
    2. B. A staff, walkingstick (for syn. cf.: baculum, bacillum, scipio, fustis; virga), Plin. 13, 22, 42, § 123.
    3. C. A whip, rod, to punish slaves or schoolboys, Hor. S. 1, 3, 120; Juv. 6, 479; Mart. 14, 80; 10, 62, 10; Juv. 1, 15; Mart. Cap. 3, § 224; for driving draught cattle, Ov. M. 4, 26; cf. id. A. A. 1, 546.
    4. D. As an attribute of Silvanus, Verg. E. 10, 25.
    5. E. A splint for broken bones, Cels. 8, 10, 1.
  3. F. The young stag’s horn, Plin. 8, 32, 50, § 117.

fĕrŭlācĕus, a, um, adj. [ferula].

  1. I. Made of fennel-giant: rudens, Plin. 34, 18, 50, § 170.
  2. II. Resembling fennel-giant: genus, Plin. 19, 9, 56, § 173: caulis, id. 27, 10, 62, § 89.

fĕrŭlāgo, ĭnis, f. [ferula], an inferior species of fennel-giant, Cael. Aur. Acut. 2, 12, 84.

fĕrŭlāris, e, adj. [ferula], of or belonging to fennel-giant, Gargil. Mart. de Arb. Pomif. 3, 3.

fĕrŭlĕus, a, um, adj. [ferula].

  1. I. Made of fennel-giant: tabella, Cael. Aur. Tard. 2, 1, 25.
  2. II. Resembling fennel-giant: vena, Plin. 16, 43, 83, § 226.

fērūmen, fērūmĭno, etc., v. ferrumen, etc.

fĕrus, a, um, adj. [cf. Gr. θήρ, Aeol. φήρ; Lat. ferox, etc.; v. ferio], wild, untamed.

  1. I. Lit., of animals and plants.
    1. A. Adj. (syn. immanis, opp. cicur): quae vero et quam varia genera bestiarum vel cicurum vel ferarum! Cic. N. D. 2, 39, 99; cf.: si hoc apparet in bestiis, volucribus, nantibus, agrestibus, cicuribus, feris, id. Lael. 21, 81: apes (opp. cicures), Varr. R. R. 3, 16, 19: immanes et ferae beluae, Cic. N. D. 2, 64, 161: fera et immanis belua, id. Ac. 2, 34, 108; Nep. Dat. 3, 2; Curt. 5, 4, 19; Suet. Aug. 67: leones, Hor. Epod. 7, 12: equus, id. S. 1, 5, 57: caprae, Verg. A. 4, 152: palumbus, Plin. 30, 7, 20, § 60 et saep.: arbores, Plin. 14, 20, 25, § 127: oliva, Stat. Th. 6, 7: fructus, Verg. G. 2, 36: odor (with solitudinem redolens), disagreeable, Plin. 12, 17, 37, § 76.
    2. B. Subst.
      1. 1. fĕrus, i, m., a wild animal, wild beast (poet.); a lion, Phaedr. 1, 21, 8; a boar, id. 4, 4, 3; a horse, Verg. A. 2, 51; 5, 818; a stag, id. ib. 7, 489; a serpent, Sil. 6, 268.
      2. 2. fĕra, ae (sc. bestia), f., a wild animal, wild beast (class.): immani et vastae insidens beluae, quocumque vult, inflectit illam feram, Cic. Rep. 2, 40; cf. id. Rosc. Am. 26, 71: neque ulla re longius absumus a natura ferarum, id. Off. 1, 16, 50: ipsae ferae nullo insequente saepe incidunt (in plagas), id. ib. 3, 17, 68: multa in ea (silva Hercynia) genera ferarum nasci constat, Caes. B. G. 6, 25 fin.: neque homini neque ferae parcunt, id. ib. 6, 28, 2: formidolosae dum latent silvis ferae, Hor. Epod. 5, 55: more ferarum, id. S. 1, 3, 109: Romulea fera, the she-wolf that suckled Romulus, Juv. 11, 104; a sea-monster, Ov. M. 4, 713; 719; a serpent, Hyg. Astr. 2, 42; the ant, Mart. 6, 15, 2; the constellations of the Great and Little Bear: magna minorque ferae, id. Tr. 4, 3, 1; Vulg. Gen. 37, 20.
        Prov.: ferae inter se placidae sunt, morsuque similium abstinent, Sen. de lra, 2, 8, 3.
  2. II. Transf., of places (syn. incultus): in locis feris arbores plura ferunt, in his, quae sunt culta, meliora, wild, uncultivated, Varr. R. R. 1, 7, 7; cf.: ferus, ager incultus, Paul. ex Fest. p. 86 Müll.: montes, Verg. E. 5, 28: silvae, Hor. S. 2, 6, 92.
  3. III. Trop., wild, rude, uncultivated; savage, barbarous, fierce, cruel (syn.: immanis, agrestis, inhumanus; opp. mansuetus, humanus): ipsis in hominibus nulla gens est neque tam mansueta neque tam fera, quae non, etc., Cic. Leg. 1, 8, 24; cf.: nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc., id. Tusc. 1, 13, 30; id. Phil. 3, 9, 23: ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos, id. Inv. 1, 2, 2; id. Verr. 2, 2, 21, § 51: ferus atque agrestis, id. Rosc. Am. 27, 74: inhumani ac feri testes, id. Rep. 1, 37 fin.; cf. Ter. And. 1, 5, 43: ferus et ferreus, Cic. Q. Fr. 1, 3, 3: quam ferus et vere ferreus ille fuit! Tib. 1, 10, 2; v. ferreus: nemo adeo ferus est, ut non mitescere possit, Hor. Ep. 1, 1, 39: Britanni hospitibus feri, id. C. 3, 4, 33: Numantia, id. ib. 2, 12, 1: Iberia, id. ib. 4, 5, 27: animi hominum, studiis bellandi jam immanes ac feri, Cic. Rep. 2, 14; id. Fragm. ap. Non. 342, 33 (Rep. 2, 23 ed. Mos.): ingenium immansuetum ferumque, Ov. M. 15, 85; cf.: (ostendere ejus) mores feros immanemque naturam, Cic. Rosc. Am. 13, 37: homines a fera agrestique vita ad hunc humanum cultum civilemque deducere, id. de Or. 1, 8, 33: victus, id. Inv. 1, 2, 2: moenera militiaï, Lucr. 1, 29: munera belli, id. 1, 32: hiems, Ov. Tr. 1, 1, 42; cf.: diluvies, Hor. C. 3, 29, 40: sacra (of death by sacrifice), Ov. M. 13, 454: dolores lenire requie, id. ib. 13, 317.
    With supine: ferum visu dictuque (= δεινὸν ἰδεῖν καὶ λέγειν), Sil. 1, 175.
    No comp. or sup.