Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* fātĭcănus, a, um, adj. [fatum-cano], announcing fate, prophesying, prophetic: os, Ov. M. 9, 418; cf. the foll. art.

* fātĭcĭnus, a, um, adj. [fatum-cano], announcing fate, prophesying, prophetic: sortes, Ov. M. 15, 436; cf. the preced. art.

fātĭdĭcus, a, um, adj. [fatum-dico], that predicts future events, prophesying, prophetic (class.): qui futura praedivinando soleant fari, fatidici dicti, Varr. L. L. 6, § 52 Müll.: vates, Verg. A. 8, 340; Ov. M. 3, 348: Themis, id. ib. 1, 321: anus, Cic. N. D. 1, 8, 18: deus, i. e. Apollo, Ov. F. 2, 262: puella, Suet. Galb. 9: augurium, Plin. 15, 29, 36, § 120: fulmina, id. 2, 43, 43, § 113: specus, id. 2, 93, 95, § 208: libri, i. e. the Sibylline, Suet. Aug. 31; cf. silvae, Val. Fl. 1, 304.
Subst.: fātĭdĭcus, i, m., a prophet, Cic. Leg. 2, 8, 20.

fātĭfer, ĕra, ĕrum, adj. [fatum-fero], that brings death, death-dealing, deadly, destructive (poet.): sonat unā fatifer arcus, Verg. A. 9, 631: ensis, id. ib. 8, 621; Ov. M. 12, 492: ferrum, id. ib. 6, 251: Mavors, id. Am. 3, 3, 27.

fătīgābĭlis, e, adj. [fatigo], that may be wearied (post-class.), Tert. Anim. 32.

fătīgātĭo, ōnis, f. [fatigo], weariness, fatigue (stronger than lassitudo; v. the foll.; perh. not ante-Aug.; but defatigatio in Cic. and Caes.).

  1. I. Prop.: exercitationis finis esse debet lassitudo, quae citra fatigationem est, Cels. 1, 2: equorum atque hominum, Liv. 22, 15, 7: deficiens dolore et fatigatione, Quint. 11, 3, 173: sudor et fatigatio, id. 11, 3, 147; so with sudor, id. 1, 2, 31; 1, 12, 11: requiescit labor ille, cujus sibi ipsa fatigatio obstabat, id. 11, 2, 43; cf. id. 10, 3, 27; Tac. H. 2, 60.
  2. II. Trop., jeer, banter (post-class.): qui cum in auditorio vel levi fatigatione taxaverunt, Eutr. 9, 19; Sulp. Sever. Dial. 1, 4 med.
    In plur., Sid. Ep. 1, 8.
  3. III. Concr.: fatigationi consulitur, the wearied, fatigued, Amm. 24, 4.

fătīgātōrĭus, a, um, adj. [fatigo, II.], jeering, bantering, = facetus (post-class.): verba erant dulcia, jocosa, fatigatoria, Sid. Ep. 5, 17.

fătīgo, āvi, ātum, 1, v. a. [Gr. χάτις, want, χατίζω; cf.: adfatim, fatiscere, fessus], to weary, tire, fatigue; to vex, harass (not freq. till after the Aug. per.; but defatigare is freq. in Cic. and Caes.).

  1. I. Lit.
          1. (α) Act.: membra, Lucr. 3, 491; cf. defessos. (nervos), id. 6, 1162: dentem in dente, Ov. M. 8, 827: ille (anser) celer pennā tardos aetate fatigat Eluditque diu, id. ib. 8, 687: saepe etiam cursu quatiunt (armenta) et sole fatigant, Verg. G. 3, 132: per triennium Romanos exercitus fatigaverat, Vell. 2, 34, 1; cf.: quos nulla fatigant Proelia, Verg. A. 11, 306: aliquamdiu pugna atroci cum semet ipsi fatigassent, Liv. 8, 10, 3: dextram osculis, to load with kisses, Tac. A. 15, 71: sonitu vicina, Ov. M. 1, 573; cf.: venatu invigilant pueri silvasque fatigant, Verg. A. 9, 605: lolium tribulique fatigant Triticeas messes, disturb, mar, hinder, Ov. M. 5, 485.
          2. (β) Pass.: verberibus, tormentis, igni fatigati, Cic. Top. 20, 74; cf.: (sicarii) sunt vinclis et carcere fatigandi, id. Off. 3, 18, 73; and: (milites) magno aestu fatigati, * Caes. B. C. 3, 95, 1: Romani multo ante labore proeliisque fatigati, Sall. J. 76, 5; cf.: neque insomniis, neque labore fatigari, id. C. 27, 2: quae cum ex magna parte legisset, fatigatus Tiberio tradidit, Suet. Aug. 85: juga demeret Bobus fatigatis, Hor. C. 3, 6, 43: ludo fatigatumque somno Puerum, id. ib. 3, 4, 11; so, Daedalus, Ov. M. 8, 260.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to weary, fatigue, importune; to plague, torment, vex.
          1. (α) Act.: punire aliquem aut verbis fatigare, to reprove, Cic. Off. 1, 25, 88: prece qua fatigent Virgines sanctae Vestam? Hor. C. 1, 2, 26; cf.: cum per aliquot dies fatigassent singulos precibus, Liv. 9, 20, 3: aliquem precibus, id. 27, 45, 10 Drak.; cf.: Galba fatigabat deos (sc. precibus), Tac. H. 1, 29: corripit e somno corpus sociosque fatigat, Verg. A. 4, 572: socios voce, Sil. 12, 192: discentem per ambages fatigabit, Quint. 3, 11, 23: animam curis, Lucr. 3, 826; cf.: die noctuque fatigare animum, Sall. J. 70, 1: secundae res sapientium animos fatigant, id. C. 11, 8; cf. also: quid aeternis minorem Consiliis animum fatigas? Hor. C. 2, 11, 11: pectora, id. ib. 4, 14, 18: vitam bello, Lucr. 5, 1424: aspera Juno, Quae mare nunc terrasque metu caelumque fatigat, Verg. A. 1, 280: fama terras fatigat, Val. Fl. 2, 120: olli remigio noctemque diemque fatigant, wear out, pass, Verg. A. 8, 94: diem noctemque Marte, Val. Fl. 5, 602; cf. Prop. 4 (5), 11, 81: curasque ita corde fatigat, keeps revolving, Sil. 12, 496; cf. id. 1, 675: frustra niti neque aliud se fatigando nisi odium quaerere, Sall. J. 3, 3 Kritz. N. cr.: (Metellus) Marium fatigantem de profectione domum dimittit, Sall. J. 73, 2; cf.: quid mea de fraude deos fatigas? Prop. 2, 20, 3 (3, 13, 3 M.): quos ego audio maxima ope niti, ambire, fatigare vos singulos, ne quid, etc., Sall. J. 14, 20.
          2. (β) Pass.: dolis fatigari, Sall. J. 56, 1: Vagenses fatigati regis suppliciis, id. 66, 2; cf.: denique saepius fatigatus lenitur, id. ib. 111, 3; and: uti aetati concederet, fatigatus a fratre, etc., id. ib. 11, 4 Kritz.: Hersilia precibus raptarum fatigata orat, etc., Liv. 1, 11, 2; 23, 36, 7: lacrimis fatigatur auditor, Quint. 6, 1, 28: ipsa cogitatione suscepti muneris fatigor, id. 4 pracf. § 7: si dicendum apud fatigatos est, id. 4, 1, 48; 1, 12, 1; 10, 5, 14.
    2. B. In partic., in late Lat.
      1. 1. To vex with raillery, to jeer, banter, Juv. 9, 11; Sulp. Sever. Dial. 1, 5; 1, 4; Sid. Ep. 6, 2.
      2. 2. To exhaust, intoxicate: fatigati a vino, Vulg. Judith, 13, 2.

* fātĭlĕgus, a, um, adj. [fatum-lego], gathering or collecting death: toxica fatilegi carpunt matura Sabaei, Luc. 9, 821.

* fātĭlŏquĭum, ii, n. [fatiloquus], prophecy: Sibyllae fatiloquia, App. de Deo Socr. p. 46, 5.

fātĭlŏquus, a, um, adj. [fatum-loquor], declaring fate, prophesying, prophetic; hence, as subst., a prophet, a prophetess (very rare): Carmenta mater, Liv. 1, 7, 8: Cretensis Epimenides, App. Flor. p. 352.

fătim, adv., sufficiently; acc. to Serv. Verg. A. 1, 123, from ‡ fatis, whence affatim and fatigo.

fătisco, ĕre, v. n. (ante-class. in the dep. form fătiscor, ci; v. the foll.) [cf. Gr. χάτις, χατιζω; Lat. fatigo, fessus, adfatim; for the f = χ, cf. Gr. χυ, χέω, χεύσω; Lat. fundo, fons], to open in chinks or clefts, to gape or crack open, to fall apart, tumble to pieces (poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.: (naves) laxis laterum compagibus omnes Accipiunt inimicum imbrem rimisque fatiscunt, Verg. A. 1, 123: saxis solida aera fatiscunt, id. ib. 9, 809: area neu pulvere victa fatiscat, id. G. 1, 180: (pinguis tellus) haud umquam manibus jactata fatiscit, id. ib. 2, 249: viscera flammis (with torreri), Ov. M. 7, 554: heu canimus frustra, nec verbis victa fatiscit Janua, Tib. 1, 5, 67 (Müll. patescit): camelo ungues in longiore itinere sine calceatu fatiscunt, Plin. 11, 45, 105, § 254.
          1. (β) In the dep. form: non delubra deum simulacraque fessa fatisci? Lucr. 5, 308.
  2. II. Trop., to grow weak, become exhausted, to droop, faint, decrease (ante-class. in the dep. form): solum segetibus fatiscit, Col. 2, 13, 3: scrofa celerrime fatiscit, quae plures educat, id. 7, 9 fin.: ipse exercitusque per inopiam et labores fatiscebant, Tac. A. 14, 24: scriptores dum copia fatiscunt, id. ib. 6, 7: viri in segnitiem, Val. Fl. 3, 395: manibusque nesciis fatiscere, Tac. A. 16, 5: donec fatisceret seditio, id. H. 3, 10.
    Poet., with inf.: exsatiata fatiscet Mater Achilleis hiemes affringere bustis, Stat. S. 5, 1, 35.
          1. (β) In the dep. form: aevo, Lucr. 3, 458: altera irā, altera vulneribus fatiscuntur, Varr. ap. Non. 479, 13; Pac. ib. 307, 12; Att. ib. 10 and 479, 10 and 14; Fronto, Princ. Hist. p. 318 ed. Mai.