Lewis & Short

amplĭfĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [amplusfacio], to make wide, to widen, extend, enlarge, increase (class., but mostly in prose).

  1. I. In gen.: ingressum domūs et atrii amplificavit, Vulg. Eccli. 50, 5: dolorem, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50: divitias, Cic. Rep. 3, 12: fortunam, id. Am. 16, 59: sonum, to strengthen, increase, id. N. D. 2, 57: urbem, id. Cat. 3, 1; Liv. 1, 44: rem publicam, Cic. N. D. 2, 3: civitatem, Vulg. Eccli. 50, 5.
    Trop.: auctoritas amplificata, Cic. Imp. Pomp. 16: Aeduorum auctoritatem apud omnes Belgas, Caes. B. G. 2, 14: Amplificet Deus nomen Salomonis, Vulg. 3 Reg. 1, 47.
    Aliquem aliquā re: (eos) festinatis honoribus amplificat atque auget, Plin. Pan. 69: honore et gloriā amplificati, Cic. Leg. 3, 14: amplificatus auro et argento, Vulg. 1 Macc. 2, 18.
  2. II. Esp., in rhet. t. t., to place a subject in some way in a clearer light, to amplify, dilate upon, enlarge upon: summa laus eloquentiae est amplificare rem ornando, Cic. de Or. 3, 26, 104; cf. id. ib. 1, 51, 221; id. Ac. 2, 2 al.; v. amplificatio.