Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

turbĭdē, adv., v. turbidus fin.

turbĭdus, a, um, adj. [turba], full of confusion or disorder, wild, confused, disordered (class.; cf.: agitatus, tumultuosus).

  1. I. Lit.: turbida tempestas heri fuit, wild, stormy, Plaut. Rud. 4, 3, 3: tempestas, Lucr. 4, 169; 6, 376; Cic. Inv 1, 3, 4; Caes. B. C. 2, 22; Suet. Calig. 15: tempestas telorum, Verg. A. 12, 283: Auster, Hor. C. 3, 3, 5: aequora ponti, Lucr. 5, 1000: scaturiges, Liv. 44, 33, 3: nubila, Verg. A. 4, 245: caelum inmite ac turbidum, Plin. Ep. 8, 17, 1: imber, Verg. A. 12, 685: caligine atrā Pulvis, id. ib. 11, 876: coma, Ov. H. 10, 16: freta ventis Turbida, id. ib. 17 (18), 7.
    1. B. In partic., of fluids, troubled, thick, muddy, turbid: aqua, Cic. Tusc. 5, 34, 97: torrentes, Quint. 12, 10, 19: turbidus caeno gurges, Verg. A. 6, 296: auro turbidus Hermus, id. G. 2, 137.
  2. II. Trop., troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent, vehement: mens, quae omni turbido motu semper vacet, Cic. Tusc. 1, 33, 80: turbidi animorum, concitatique motus, id. ib. 4, 15, 34: mores, Plaut. Trin. 2, 2, 18: ingenium, Tac. A. 14, 59: Venulo adversum se turbidus infert, Verg. A. 11, 742; 9, 57: turbidus et clamosus altercator, Quint. 6, 4, 15: reduxit in hiberna turbidos et nihil ausos, mutinous, seditious, Tac. A. 1, 38; so, civitas, id. H. 4, 11: ex oculis se turbidus abstulit Arruns, frightened, confused, Verg. A. 11, 814; cf. frons, Sen. Hippol. 432: acies oculi, id. Herc. Fur. 954: lumen lunae, id. Hippol. 790: puella, Ov. A. A. 3, 246: C. Caesar turbidus animi, Tac. H. 4, 48: turbidus irae, Sil. 12, 417; for which: turbidus irā, Stat. S. 3, 1, 39: turbidus ausi, Sil. 13, 214: res timida aut turbida, i. e. troubled, dangerous, perilous, Plaut. Most. 5, 1, 11; cf.: res turbidas tractare, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 189 Vahl.): esse in turbidis rebus, Cic. Phil. 2, 16, 39: hoc tum turbido tempore, Nep. Pelop. 4, 1.
    Comp.: pectora sunt ipso turbidiora mari, Ov. Tr. 1, 11, 34: tumultuosius atque turbidius, Quint. 3, 8, 60.
    Sup.: turbidissimus quisque, Tac. H. 3, 49: actiones, Quint. 1, 10, 28.
        1. b. Neutr. absol.: si turbidissima sapienter ferebas, the most perilous or troubled circumstances, Cic. Fam. 6, 14, 3: nisi quod in turbido minus perspicuum fore putent quid agatur, in confused or troubled times, Liv. 3, 40, 10; so, in turbido, Sen. Ep. 3, 5; Tac. H. 1, 21; Curt. 4, 3, 18.
          Turbidum, adverb.: mens turbidum Laetatur, confusedly, Hor. C. 2, 19, 6.
          Hence, adv.: turbĭdē, in disorder, confusedly, Cic. Tusc. 4, 10, 24; Tac. A. 3, 12; Gell. 5, 9, 6.