Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

suāvĭo (sāvĭo), āre, v. suavior.

suāvĭor (sāvĭor), ātus, 1, v. dep. a. [id.], to kiss (class.): Atticam nostram cupio absentem suaviari, etc., Cic. Att. 16, 3, 6: aliquem, id. Brut. 14, 53; Gell. 3, 15, 3: os oculosque, Cat. 9, 9.
Note:

      1. a. Act. collat. form suāvĭo, āre, Pompon. and Novat. ap. Non. 474, 13.
      2. b. suāvĭātus, a, um, in a pass. signif., Fronto Ep. ad M. Caes. 5.

suāvis, e (sŭāves, trisyl., Sedul. 1, 274), adj. [Gr. root ἁδ-, ἁνδάνω, to please; ἡδύς, sweet; Sanscr. svad-, taste; cf. suadeo], sweet, pleasant, agreeable, grateful, delightful (freq. and class.; cf.: dulcis, jucundus).

  1. I. As affecting the senses: quod suave est aliis, aliis fit amarum, Lucr. 4, 658: odor suavis et jucundus, Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23: elixus esse quam assus soleo suavior, Plaut. Most. 5, 1, 66: vidimus et merulas poni et sine clune palumbes, Suaves res, si, etc., Hor. S. 2, 8, 92: suaviores aquae, Plin. 20, 11, 44, § 114: radix suavissimi gustūs et odoris, id. 25, 9, 64, § 110: spiritus unguenti, Lucr. 3, 223: tibi suavis daedala tellus Summittit flores, id. 1, 7: anima, Phaedr, 3, 1, 5: suavior et lenior color, Plin. 9, 41, 65, § 140: sonus Egeriai, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 42 Müll.: cantus, Plaut. Cas. 4, 3, 2: cantatio, id. Stich. 5, 5, 19: sermo, id. As. 5, 1, 8: accentus, Quint. 12, 10, 33: appellatio litterarum, id. 11, 3, 35: vox, Gell. 19, 9, 10: sopor, Lucr. 4, 453.
    Poet., suave, adv., sweetly, agreeably, pleasantly: suave locus voci resonat conclusus, Hor. S. 1, 4, 76: suave rubens hyacinthus, Verg. E. 3, 63: rubenti Murice, id. ib. 4, 43.
  2. II. As affecting the mind or feelings (cf.: gratus, jucundus): doctus, fidelis, Suavis homo, facundus, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 250 Vahl.); so, homo, Ter. Phorm. 2, 3, 64: mea suavis, amabilis, amoena Stephanium, Plaut. Stich. 5, 4, 54: comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur, qui erranti comiter monstrant viam, benigne, non gravate, Cic. Balb. 16, 36; cf.: suavis, sicut fuit, videri maluit quam gravis, id. Brut. 9, 38: amor suavissimus, Plaut. Cist. 1, 3, 45: amicitia, Lucr. 1, 141: inter nos conjunctio, Cic. Fam. 13, 26, 1: suavis suaviatio, Plaut. Bacch. 1, 2, 12; id. Ps. 1, 1, 63: hunc diem suavem Meum natalem agitemus amoenum, id. Pers. 5, 1, 16: modus, id. Cist. 1, 1, 17.
    Suave est with subj.-clause: ut rei servire suave est! Plaut. Truc. 2, 3, 21: tibi porro ut non sit suave vivere, Ter. Heaut. 3, 1, 73: suave, mari magno … E terrā magnum alterius spectare laborem, Lucr. 2, 1: non quin mihi suavissimum sittuae memoriae dare operam, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1.
    Hence, adv.: suāvĭ-ter, sweetly, agreeably, pleasantly, delightfully (class.).
      1. 1. To the senses: video quam suaviter voluptas sensibus nostris blandiatur, Cic. Ac. 2, 45, 139: nec tam bene quam suaviter loquendo, id. de Or. 3, 11, 43; cf. dicere, id. Brut. 29, 110.
        Sup.: suavissime legere, Plin. Ep. 3, 15, 3: peucedanum odore suaviter gravi, Plin. 25, 9, 70, § 118.
      2. 2. To the mind, etc.: secunda jucunde ac suaviter meminerimus, Cic. Fin. 1, 17, 57: epistula copiose et suaviter scripta, id. Fam. 15, 21, 4; cf. sup.: litterae suavissime scriptae, id. ib. 13, 18, 1: quid agis, dulcissime rerum? Suaviter, ut nunc est, inquam, Hor. S. 1, 9, 5; Petr. 71, 10; 75, 8: sicut tu amicissime et suavissime optas, Cic. Fam. 3, 12.

suāvĭum (sāvĭum), ii, n. [suavis].

  1. I. A mouth puckered up to be kissed (anteclass. and very rare; syn. osculum): dum semihiulco savio meo puellum savior, Poët. ap. Gell. 19, 11, 4; Plaut. Mil. 2, 1, 16; cf. id. As. 4, 1, 53; App M. 3, p. 135, 35.
  2. II. Transf., a kiss, a love-kiss, φίλημα (mostly ante-class.; esp. freq. in Plaut.; syn.: osculum, basium; cf.: sciendum osculum religionis esse, savium voluptatis; quamvis quidam osculum filiis dari, uxori basium, scorto savium dicant, Serv. Verg. A. 1, 260): qui tuae non des amicae suavium, Plaut. Truc. 2, 4, 5; id. As. 5, 2, 41: da savium priusquam abis, id. ib. 5, 2, 91: savium posco, id. Cas. 5, 2, 14: saliendo sese exercebant magis quam scorto aut saviis, id. Bacch. 3, 3, 25: savia suavia, App. M. 6, p. 176, 15 et saep.: Atticaequoniam hilarula est, meis verbis suavium des, Cic. Att. 16, 11, 8.
    As a term of endearment: meus ocellus, meum labellum, mea salus, meum savium, Plaut. Poen. 1, 2, 153; 1, 2, 170; 1, 2, 175; 1, 2, 178: mea salus, meum savium, Ter. Eun. 3, 2, 3.