Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

stŭpĭdus, a, um, adj. [stupeo], struck senseless, confounded, amazed.

  1. I. Lit. (rare but class.): stupida sine animo asto, Plaut. Poen. 5, 4, 79: quid stas stupida? quid taces? id. Ep. 4, 2, 13: stupidi timore obmutuerunt, Auct. Her. 4, 52, 65: Echionis tabula te stupidum detinet, Cic. Par. 5, 2, 37; cf.: populus studio stupidus, Ter. Hec. prol. 4.
  2. II. Transf.
    1. A. Senseless, dull, stupid, foolish, stolid: Zopyrus physiognomon stupidum esse Socratem dixit et bardum, Cic. Fat. 5, 10: maritus, Mart. 11, 7, 1; cf. Capitol. M. Aur. 29; Juv. 8, 197; Arn. 7, 239.
      Sup.: homo, Varr. ap. Non. 400, 12; Tert. adv. Marc. 1, 26.
    2. B. Of things: colles, i. e. not susceptible of tillage, Ven. Carm. 3, 12, 39.
      Adv. seems not to occur.