Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

spŏlĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [spolium], to strip, to deprive of covering, rob of clothing.

  1. I. In gen. (rare but class.; syn. exuo): Phalarim vestitu spoliare, Cic. Off. 3, 6, 29: consules spoliari hominem et virgas expediri jubent, Liv. 2, 55 Drak.; cf. Cic. Verr. 2, 4, 40, § 86: Papirius spoliari magistrum equitum ac virgas et secures expediri jussit, Liv. 8, 32; cf. also, Val. Max. 2, 7, 8: corpus caesi hostis, Liv. 7, 26: cadaver, Luc. 7, 627: Gallum caesum torque, Liv. 6, 42: corpus jacentis uno torque, id. 7, 10: jacentem veste, Nep. Thras. 2, 6: folliculos leguminum, to strip off, Petr. 135.
  2. II. Pregn., to rob, plunder, pillage, spoil; to deprive, despoil; usually: aliquem (aliquid) aliquā re, to deprive or rob one of something (the predominant signif. of the word; syn. praedor).
          1. (α) With acc.: Chrysalus me miserum spoliavit, Plaut. Bacch. 5, 1, 8: meos perduelles, id. Ps. 2, 1, 8: spoliatis effossisque domibus, Caes. B. C. 3, 42 fin.: fana sociorum, Cic. Sull. 25, 71: delubra, Sall. C. 11, 6: templa, Luc. 3, 167; 5, 305: pars spoliant aras, Verg. A. 5, 661: deos, Luc. 1, 379; Quint. 6, 1, 3: spoliare et nudare monumenta antiquissima, Cic. Verr. 1, 5, 14: pudicitiam, id. Cael. 18, 42: dignitatem, id. ib. 2, 3: spoliata fortuna, id. Pis. 16, 38.
          2. (β) Aliquem (aliquid) aliquā re: spoliatur lumine terra, Lucr. 4, 377: caput, i. e. of hair, Petr. 108: spoliari fortunis, Cic. Planc. 9, 22: Apollonium omni argento spoliasti ac depeculatus es, id. Verr. 2, 4, 17, § 37: ut Gallia omni nobilitate spoliaretur, Caes. B. G. 5, 6: provinciam vetere exercitu, Liv. 40, 35: spoliata armis navis, Verg. A. 6, 353: magistro, id. ib. 5, 224: corpus spoliatum lumine, id. ib. 12, 935: Scylla sociis spoliavit Ulixen, Ov. M. 14, 71: penetralia donis, id. ib. 12, 246; 11, 514: te spoliare pudicā Conjuge, id. P. 4, 11, 8: ea philosophia, quae spoliat nos judicio, privat approbatione, omnibus orbat sensibus, Cic. Ac. 2, 19, 61: regem regno, id. Rep. 1, 42, 65: aliquem dignitate, id. Mur. 41, 88; Caes. B. G. 7, 66: probatum hominem famā, Cic. Off. 3, 19, 77: aliquem ornamento quodam, id. de Or. 2, 33, 144: aliquem vitā, Verg. A. 6, 168: spoliare atque orbare forum voce eruditā, Cic. Brut. 2, 6 et saep.: juris civilis scientiam, ornatu suo spoliare atque denudare, Cic. de Or. 1, 55, 235.
          3. * (γ) In a Greek construction: hiems spoliata capillos, stripped of his locks, Ov. M. 15, 213.
          4. (δ) Absol.: si spoliorum causā vis hominem occidere, spoliasti, Cic. Rosc. Am. 50, 145.
            Hence, * spŏlĭātus, a, um, P. a., plundered, despoiled: nihil illo regno spoliatius, more impoverished, Cic. Att. 6, 1, 4.