Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rĕpentīnus, a, um, adj. [repens], sudden, hasty, unlooked for, unexpected (freq. and class.): adventus hostium (opp. exspectatus), Cic. Rep. 2, 3, 6; so (opp. meditata et praeparata) id. Off. 1, 8, 27: unde iste amor tam improvisus ac tam repentinus? id. Agr. 2, 22, 60: sentit omnia repentina et nec opinata esse graviora, id. Tusc. 3, 19, 45; cf.: repentinus inopinatusque finis vitae, Suet. Caes. 87 (shortly before, subita celerisque mors): vis repentina et inexspectata, Cic. de Or. 2, 55, 225: consilium (with temerarium), id. Inv. 2, 9, 28: exercitus (with tumultuarius), Liv. 41, 10; cf. cohors, id. 41, 1: venenum (with praeceps), Tac. A. 12, 66: periculum, Caes. B. G. 3, 3: bonum, Ter. And. 5, 4, 35: mors, Cic. Clu. 62, 173; id. Div. 2, 35, 74: edictum, id. Verr. 2, 3, 14, § 36: motus Galliae, Caes. B. G. 5, 22: tumultus ac defectio, id. ib. 5, 26; cf. tumultus, Ov. M. 5, 5: conjuratio Gallorum, Caes. B. G. 5, 27 et saep.: ignoti homines et repentini, upstart, Cic. Brut. 69, 242; cf.: repentina atque ex virtute nobilitas, Liv. 1, 34: consilium, Nep. Paus. 4, 5.
De repentino, adverb., suddenly, App. Flor. p. 353; id. de Deo Socr. p. 365, 14.
Comp.: nimbus quanto repentinior est, tanto vehementior, App. Mund. p. 61, 20 (al. repentinus).
Adv. (rare for repente): rĕpen-tīnō, suddenly, unexpectedly, Plaut. Ps. 1, 1, 37; Afran. ap. Charis. p. 193 P.; Cic. Quint. 4, 14; Caes. B. G. 2, 33.