Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

prōdĭgĭōsē, adv., v. prodigiosus fin.

prōdĭgĭōsus, a, um, adj. [prodigium], unnatural, strange, wonderful, marvellous, prodigious (poet. and in post-Aug. prose): atria Circes, Ov. M. 13, 968: cura Veneris, id. ib. 9, 727: mendacia, id. Am. 3, 6, 17: corpora, Quint. 1, 1, 2; cf. id. 2, 5, 11: astra, Stat. Th. 3, 523: ostentatio (virium), Plin. 7, 20, 19, § 83: fides, Juv. 13, 62: prodigiosum dictu! Tac. H. 3, 56: ora prodigiosa Tartarei canis, mart. 5, 36, 2.
Comp.: quo nihil prodigiosius passa est respublica, Trebell. XXX. Tyr. 31; Salv. Gub. Dei, 7, p. 281.
Adv.: prōdĭgĭōsē, in an unnatural, strange, or wonderful manner: lien cum jecinore locum aliquando permutat, sed prodigiose, Plin. 11, 37, 80, § 204; 30, 11, 29, § 95.