Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

postŭlātum, i, v. postulo fin.

postŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [posco], to ask, demand, require, request, desire (syn.: posco, flagito, peto); constr. with aliquid, aliquid ab aliquo, aliquem aliquid, with ut (ne), de, with inf., or absol.

  1. I. In gen.: incipiunt postulare, poscere, minari, Cic. Verr. 2, 3, 34, § 78: nemo inventus est tam audax, qui posceret, nemo tam impudens qui postularet ut venderet, id. ib. 2, 4, 20, § 44; cf. Liv. 2, 45; 3, 19: tametsi causa postulat, tamen quia postulat, non flagitat, praeteribo, Cic. Quint. 3, 13: postulabat autem magis quam petebat, ut, etc., Curt. 4, 1, 8: dehinc postulo, sive aequom est, te oro, ut, etc., Ter. And. 1, 2, 19: ita volo itaque postulo ut fiat, id. ib. 3, 3, 18; Plaut. Aul. 4, 10, 27: suom jus postulat, Ter. Ad. 2, 1, 47; cf.: aequom postulat, da veniam, id. And. 5, 3, 30; and: quid est? num iniquom postulo? id. Phorm. 2, 3, 64: nunc hic dies alios mores postulat, id. And. 1, 2, 18: fidem publicam, Cic. Att. 2, 24, 2: istud, quod postulas, id. Rep. 1, 20, 33; id. Lael. 2, 9: ad senatum venire auxilium postulatum, Caes. B. G. 1, 31: deliberandi sibi unum diem postulavit, Cic. N. D. 1, 22, 60; cf.: noctem sibi ad deliberandum postulavit, id. Sest. 34, 74: postulo abs te, ut, etc., Plaut. Capt. 5, 1, 18: postulatur a te jam diu vel flagitatur potius historia, Cic. Leg. 1, 5: quom maxime abs te postulo atque oro, ut, etc., Ter. And. 5, 1, 4; and: quidvis ab amico postulare, Cic. Lael. 10, 35; cf. in pass.: cum aliquid ab amicis postularetur, id. ib.: orationes a me duas postulas, id. Att. 2, 7, 1: quod principes civitatum a me postulassent, id. Fam. 3, 8, 5; cf. infra the passages with an object-clause.
    With ut (ne): quodam modo postulat, ut, etc., Cic. Att. 10, 4, 2: postulatum est, ut Bibuli sententia divideretur, id. Fam. 1, 2, 1 (for other examples with ut, v. supra): legatos ad Bocchum mittit postulatum, ne sine causā hostis populo Romano fieret, Sall. J. 83, 1.
    With subj. alone: qui postularent, eos qui sibi Galliaeque bellum intulissent, sibi dederent, Caes. B. G. 4, 16, 3.
    With de: sapientes homines a senatu de foedere postulaverunt, Cic. Balb. 15, 34: Ariovistus legatos ad eum mittit, quod antea de colloquio postulasset, id per se fieri licere, Caes. B. G. 1, 42.
    With inf., freq. to be rendered, to wish, like, want: qui lepide postulat alterum frustrari, Enn. ap. Gell. 18, 2, 7 (Sat. 32 Vahl.): hic postulat se Romae absolvi, qui, etc., Cic. Verr. 2, 3, 60, § 138: o facinus impudicum! quam liberam esse oporteat, servire postulare, Plaut. Rud. 2, 3, 62; id. Men. 2, 3, 88: me ducere istis dictis postulas? Ter. And. 4, 1, 20; id. Eun. 1, 1, 16: (lupinum) ne spargi quidem postulat decidens sponte, Plin. 18, 14, 36, § 135: si me tibi praemandere postulas, Gell. 4, 1, 11.
    With a double object: quas (sollicitudines) levare tua te prudentia postulat, demands of you, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14, 2.
    With nom. and inf.: qui postulat deus credi, Curt. 6, 11, 24.
  2. II. In partic., in jurid. lang.
    1. A. To summon, arraign before a court, to prosecute, accuse, impeach (syn.: accuso, insimulo); constr. class. usu. with de and abl., post-Aug. also with gen.): Gabinium tres adhuc factiones postulant: L. Lentulus, qui jam de majestate postulavit, Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 15: aliquem apud praetorem de pecuniis repetundis, id. Cornel. Fragm. 1: aliquem repetundis, Tac. A. 3, 38: aliquem majestatis, id. ib. 1, 74: aliquem repetundarum, Suet. Caes. 4: aliquem aliquā lege, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 3: aliquem ex aliquā causā reum, Plin. 33, 2, 8, § 33: aliquem impietatis reum, Plin. Ep. 7, 33, 7: aliquem injuriarum, Suet. Aug. 56 fin.: aliquem capitis, Dig. 46, 1, 53: qui (infames) postulare prohibentur, Paul. Sent. 1, 2, 1.
    2. B. To demand a writ or leave to prosecute, from the prætor or other magistrate: postulare est desiderium suum vel amici sui in jure apud eum qui jurisdictioni praeest exponere vel alterius desiderio contradicere, etc., Dig. 3, 1, 1; cf. this whole section: De postulando: in aliquem delationem nominis postulare, Cic. Div. in Caecil. 20, 64: postulare servos in quaestionem, id. Rosc. Am. 28, 77: quaestionem, Liv. 2, 29, 5.
    3. C. For the usual expostulare, to complain of one: quom patrem adeas postulatum, Plaut. Bacch. 3, 3, 38 (but in id. Mil. 2, 6, 35, the correct read. is expostulare; v. Ritschl ad h. l.).
    4. * D. Postulare votum (lit. to ask a desire, i. e.), to vow, App. Flor. init.
    5. E. Of the seller, to demand a price, ask (post-class. for posco): pro eis (libris) trecentos Philippeos postulasse, Lact. 1, 6, 10; cf.: accipe victori populus quod postulat aurum, Juv. 7, 243.
  3. III. Transf., of things.
    1. A. To contain, measure: jugerum sex modios seminis postulat, Col. 2, 9, 17.
    2. B. To need, require: cepina magis frequenter subactam postulat terram, Col. 11, 3, 56.
      Hence, po-stŭlātum, i, n.; usually in plur.: po-stŭlāta, ōrum, a demand, request (class.): intolerabilia postulata, Cic. Fam. 12, 4, 1; id. Phil. 12, 12, 28: deferre postulata alicujus ad aliquem, Caes. B. C. 1, 9: cognoscere de postulatis alicujus, id. B. G. 4, 11 fin.: postulata facere, Nep. Alcib. 8, 4.