Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

2. pălus, ūdis (nom. sing. pălŭs, Hor. A. P. 65; but usually pălūs, Verg. A. 6, 107; v. infra; gen. plur. paludum, Caes. B. G. 4, 38, 2 Oud.; rarely paludium, Liv. 21, 54, 7 Drak.; Plin. 2, 68, 68, § 174; Just. 44, 1, 10; Eum. Pan. Const. Aug. 12, 2), f. [= Gr. πηλός, mud; cf. Sanscr. palvala, pool; perh. -ud of the stem = ὕδωρ, water], a swamp, marsh, morass, bog, fen, pool (cf.: stagnum, lacus).

  1. I. Lit.: ille paludes siccare voluit, Cic. Phil. 5, 3, 7: paludes emere, id. Agr. 2, 27, 71: palus erat non magna inter nostrum atque hostium exercitum, Caes. B. G. 2, 9: propter paludes exercitui aditus non est, id. ib. 2, 16: Cocyti tardāque palus inamabilis undā, Verg. G. 4, 479: sterilisve diu palus aptaque remis, Hor. A. P. 65: udae paludes intumuere aestu, Ov. M. 1, 737: stagnata paludibus ument, id. ib. 15, 269: nigra, Tib. 3, 3, 37: exusta, Verg. G. 3, 432: alta, id. ib. 4, 48: putida, Cat. 17, 10: nebulosa, Sil. 8, 382: sordida, Stat. S. 4, 3, 8.
    Hence, Palus Maeotis, = Lacus Maeotis, now the Sea of Azof, Plin. 2, 67, 67, § 168; Mel. 1, 19.
  2. II. Transf.
    1. A. A reed that grows in marshes: tomentum concisa palus Circense vocatur, Mart. 14, 160, 1; 11, 32, 2.
    2. B. Water: (cymba) multam accepit rimosa paludem, Verg. A. 6, 414.