Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ŏpĭtŭlor, ātus, 1 (old inf. pres. opitularier; v. in the foll.), v. dep. n. [ops-tulo, whence tuli], to bring aid; to help, aid, assist, succor (class.; syn.: adjuvo, subvenio, auxilior, succurro): amanti ire opitulatum, Plaut. Mil. 3, 1, 27: amicum amico opitularier, id. Curc. 2, 3, 54: sontibus, Cic. Fam. 4, 13, 3: inopiae, to relieve, Sall. C. 33, 2: permultum ad dicendum, Cic. Inv. 2, 2, 7: frequentatio, quae conjecturalibus causis opitulatur, Auct. Her. 4, 40, 53.

        1. (β) With contra, to be good against, to relieve; of remedies: contra vanas species opitulari, Plin. 28, 8, 27, § 103.
          Note: Act. collat. form ŏpĭtŭlo, āre (anteclass.): corrige, opitula, Liv. And. ap. Non. 475, 11.