Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ad-jŭvo, jūvi, jūtum, 1, v. a. (very rare juvavi, juvatum; hence, adjuvaturus, Petr. Sat. 18: adjŭro or adjuero = adjuvero, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1: adjuerit = adjuverit, Ter. Phorm. 3, 3, 4), to give aid to, to help, assist, support: aliquem. (Adjuvare applies to every kind of help or support; while auxiliari is only used of one who, from his weakness, needs assistance, and subvenire of one who is in difficulty or embarrassment; cf. Manut. ad Cic. Fam. 1, 7.)

  1. I. In gen.: O Tite, si quid te adjuero curamve levāsso quae nunc te coquit, etc., Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 339 Vahl.): di me etsi perdunt, tamen esse adjutam expetunt, Pac. ap. Non. 97, 14 (Rib. Trag. Rel. p. 102): miseras, inopes, aerumnosas aliquo auxilio, Plaut. Rud. 1, 4, 39: operā me adjuves, Ter. Phorm. 5, 3, 3: me adjuves in hac re, id. And. 3, 3, 10: id spero adjuturos deos (i. e. in ea re), id. ib. 3, 2, 42: ad verum probandum auctoritas adjuvat, Cic. Quint. 23: si nihil ad percipiendam colendamque virtutem litteris adjuvarentur, id. Arch. 7, 16: maerorem orationis lacrimis suis, id. de Or. 2, 47: Q. Hortensii operā rem publicam adjutam (esse), id. Phil. 10, 26: si nos mediocris fortuna rei publicae adjuverit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15: aliquem in filiarum collocatione, id. Off. 2, 16: auxiliis et copiis, i. e. militibus auxiliariis, id. Fam. 1, 7; cf. Liv. 29, 5: sua sponte eos adjutum profectus, Nep. Chabr. 2; id. Milt. 2; id. Phoc. 2: Antiochum Aetolosque adjuturos pronuntiat, Liv. 34, 37: fortĭs fortuna adjuvat, Ter. Phorm. 1, 4, 25, and Liv. 34, 37: aliquem ad bellum, id. 29, 1; cf. id. 27, 15 Drak.: adjutus casu, Suet. Tib. 13: suffragio, id. Vitell. 7: manu alicujus, id. Dom. 14: adjuvare preces, id. Ner. 21: pennis adjutus amoris, Ov. M. 1, 540; so Juv. 6, 504; Sil. 6, 249; cf. id. 5, 326.
  2. II. Esp.
    1. A. To help, cherish (esp. a state of mind), to sustain: jam tu quoque hujus adjuvas insaniam, Plaut. Am. 2, 2, 166: ferendus error immo vero etiam adjuvandus, Cic. Att. 12, 43: clamore Romani adjuvant militem suum, animate, encourage, Liv. 1, 25; so Curt. 3, 6: ignem, Liv. 34, 39: formam cură, Ov. M. 2, 732.
    2. B. Absol. (very rare), to profit, avail, be of use, be profitable (syn.: utile est, operae pretium est, convenit).
          1. (α) Impers.: in re mala animo si bono utare, adjuvat, Plaut. Capt. 2, 1, 10.
          2. (β) With subject: solitudo aliquid adjuvat, Cic. Att. 12, 14: alteri non multum adjuvabant, Caes. B. G. 7, 17: adjuvat hoc quoque, Hor. S. 2, 5, 73.
            Note: Rare constructions.
        1. a. With a whole subjective clause with quod as subject: multum eorum opinionem adjuvat, quod (the circumstance that) sine jumentisad iter profectos videbant, Caes. B. C. 1, 69.
        2. b. With two acc.: irrides in re tanta? neque me quidquam consilio adjuvas? Ter. Heaut. 5, 2, 29; cf. Rudd. II. p. 179, n. 75.
        3. c. With ut or ne: ut amplissimum nomen consequeremur, unus praeter ceteros adjuvisti, Cic. Q. Fr. 1, 1, 15: adjuvato, nequis liminis obseret tabellam, Cat. 324.
        4. d. With inf.: adjuvat enim (pater, the male) incubare, helps to hatch, Plin. 11, 24, 29, § 85.
        5. e. With the dat. of the person and the acc. of the thing: operam mutuam dent et messem hanc nobis adjuvent, Gell. 2, 29; cf. adjuto.
          Hence, adjŭvans, antis, P. a., subst. with gen.: non haec adjuvantia causarum, sed has ipsas esse omnium causas, Cic. Univ. 14.