Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

obnoxĭo, 1, v. a. [obnoxius], to render subject or obnoxious to any thing (postclass.): et alienis semet noxiis obnoxiantes, Claud. Mam. Stat. Anim. 2, 9.

ob-noxĭus, a, um, adj.

  1. I. Lit.
    1. A. Subject, liable to punishment, obnoxious to punishment, punishable: obnoxius poenae obligatus ob delictum, Paul. ex Fest. p. 191 Müll.: ego tibi me obnoxium esse fateor culpae compotem, Plaut. Truc. 4, 3, 61; Dig. 48, 15, 1: ego lege Aquiliā obnoxius sum, ib. 11, 3, 14.
    2. B. Liable or addicted to a fault or failing, guilty of it (cf.: deditus, addictus); constr.
      1. 1. With dat.: animus neque delicto neque lubidini obnoxius, not addicted to vice or to sensual pleasures, Sall. C. 52, 21: communi culpae, Ov. A. A. 1, 395: facto, Tib. 3, 4, 15.
      2. 2. With gen.: obnoxios criminum, digno supplicio subjectos, sepulturae tradi non vetamus, for, on account of, Cod. Just. 3, 44, 11.
  2. II. Transf., in gen.
    1. A. Subject, submissive, obedient, complying: dum illos obnoxios fidosque sibi faceret, Sall. C. 14, 6: obnoxium atque subjectum esse alicui, Liv. 7, 30, 2; 6, 28, 7; 23, 12, 9; 37, 53, 4; 42, 46, 3; Flor. 4, 4, 2.
    2. B. Obliged, under obligation, beholden, indebted, responsible, answerable: uxori obnoxius sum, Ter. Hec. 3, 1, 22: totam Graeciam beneficio libertatis obnoxiam Romanis esse, Liv. 35, 31: fratris radiis obnoxia Luna, Verg. G. 1, 396: facies nullis obnoxia gemmis, not indebted to any jewels, Prop. 1, 2, 21: tantum in eo obnoxius est, si quid ipse dolo fecerit, Gai. Inst. 3, 207.
    3. C. Exposed to a person, humbled before one: ne obnoxius filio sim et servo, Plaut. Bacch. 5, 2, 80.
    4. D. Submissive, abject, servile, slavish, mean-spirited, timid, cowardly, etc.: non quibus ego essem obnoxius, Plaut. Mil. 3, 1, 150: summissaeque manus, faciesque obnoxia mansit, Ov. M. 5, 235: si aut superbus, aut obnoxius videar, Liv. 23, 12: pax, servile, dishonorable, id. 9, 10.
      1. 2. Subject, liable, exposed, obnoxious to any thing; with dat., ad, or in and acc.
          1. (α) With dat.: infidis consiliis obnoxius, Tac. H. 3, 55: insidiis, id. A. 14, 40: infelici fecunditate fortunae, exposed, id. ib. 2, 75: aemulationi, odio, privatis affectionibus, id. ib. 3, 58: morbo, Plin. 17, 24, 37, § 221: contumeliis, Suet. Tib. 63: bello, Ov. P. 1, 8, 73: plerique Crasso ex negotiis privatis obnoxii, Sall. C. 48, 5: urbs artis itineribus (sc. incendiis), Tac. A. 15, 38.
          2. (β) With ad: terra solida ad tales casus obnoxia, exposed to such accidents (viz. earthquakes), Plin. 2, 82, 84, § 197.
          3. (γ) With in and acc.: in omnia obnoxius, exposed to every thing, Flor. 3, 20, 1.
      2. 3. In gen., exposed or liable to injury, danger, or misfortune, weak, infirm, frail: in hoc obnoxio domicilio animus liber habitat, Sen. Ep. 65, 21: supplex et obnoxius, Cic. ad Brut. 1, 17, 6: corpora, sickly, weakly, Plin. 31, 6, 32, § 60: flos, which soon falls off, soon suffers injury, frail, delicate, id. 14, 2, 4, § 27.
        1. b. Obnoxium est, it is hazardous, dangerous, Tac. Or. 10.
          Comp.: obnoxior (al. noxior), Sen. Clem. 1, 13.
          Hence, adv.: obnoxĭē (only in Plaut. and Liv.).
    1. A. Guiltily, culpably: nihil obnoxie perire, quite innocently, Plaut. Stich. 3, 2, 41.
    2. B. Submissively, slavishly, timidly: sententias dicere, Liv. 3, 39, 1.