Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

nūgātor, ōris, m. [nugor],

  1. I. a jester, joker, babbler, trifler, silly person; hence, too, a braggart, a swaggerer: illic nugator nili, non nauci’st homo, Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. naucus, p. 166 Müll. (Com. v. 10 Vahl.); Lucil. ap. Non. 35, 24; Plaut. Trin. 4, 2, 91; 5, 2, 14: nimius, id. Capt. 2, 2, 25: vae tibi nugator! id. Mil. 4, 2, 86: non vero tam isti (lacerti), quam tu ipse nugator, Cic. Sen. 9, 27: neque in istum nugatorem, tamquam in aliquem testem, invehar, id. Fl. 16, 38; Liv. 38, 56: homo nihili et nugator, Gell. 15, 2, 2: iste nugator libellus, Aus. Idyll. 11 praef.: cessas nugator? Pers. 5, 127.
  2. II. Perh., a debauchee, Prud. Cath. 2, 29.

nūgātōrĭus, a, um, adj. [nugator], trifling, worthless, useless, futile, nugatory: nugatoriae artes, i. e. lies, Plaut. Trin. 4, 2, 2: boves Ligustici, worthless, useless, Varr. R. R. 2, 5, 9; so, unguentum, id. L. L. 7, § 64 Müll.: ad probandum res infirma nugatoriaque, Cic. Caecin. 23, 64: illud valde leve est ac nugatorium, id. Fam. 11, 2, 3: in malā nugatoriāque accusatione, id. Rosc. Am. 15, 42: genus argumentationis, not to the point, Auct. Her. 2, 20, 31: genus deorum, Aug. Civ. Dei, 4, 27.
As subst.: nū-gātōrĭus, ii, m., a worthless fellow, nugatorium vocant, Sen. Ep. 36, 2.
Hence, adv.: nūgātōrĭē, triflingly, frivolously: tenuiter et nugatorie respondere, Auct. Her. 4, 36, 48.