Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

nĕco, āvi, ātum (perf. necuit, Enn. ap. Prisc. p. 861 P.; v. infra; part. nectus, Ser. Samm. 33, 627; cf. Diom. p. 362 P.), 1, v. a. [Sanscr. naç, disappear; Gr. νέκυς, corpse, νεκρός, dead], to kill, slay, put to death, destroy (usually without a weapon, by poison, hunger, etc.; cf.: occido, interficio, interimo, perimo).

  1. I. Lit.: neci datus proprie dicitur, qui sine vulnere interfectus est, ut veneno aut fame, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.: occisum a necato distingui quidam volunt, quod alterum a caedendo atque ictu fieri dicunt, alterum sine ictu, id. s. v. occisum, p. 178 ib.: necare aliquem odore taetro, Lucr. 6, 787: plebem fame, Cic. Q. Fr. 2, 3, 2: legatum P. R. vinculis ac verberibus necavit, id. Imp. Pomp. 5, 11: aliquem igni, Caes. B. G. 1, 53: aliquem ferro, Hor. S. 2, 7, 58; Verg. A. 8, 488: veneno, Suet. Ner. 43: securi Gell. 17, 21, 17; Juv. 10, 316: suspendiosa fame, Plin. 8, 37, 56, § 134: vidissem nullos, matre necante, dies, Ov. Am. 2, 14, 22: homines in ventre necandos conducit, Juv. 6, 596: colubra necuit hominem, Phaedr. 4, 14, 4.
    Of impersonal subjects: hos pestis necuit, pars occidit illa duellis, Enn. ap. Prisc. p. 861 P. (Ann. v. 549 Vahl.): lien necat, renes dolent, Plaut. Curc. 2, 1, 21: radices herbarum vomere, Col. 2, 4, 1: salsi imbres necant frumenta, Plin. 31, 4, 29, § 52: hedera arbores, id. 16, 44, 92, § 243; cf. Laber. ap. Macr. Sat. 2, 7: aquae flammas necant, quench, Plin. 31, 1, 1, § 2; to drown (late Lat.): deducti ad torrentem necati sunt, Sulp. Sev. Hist. 1.
  2. II. Trop.: quid te coërces et necas rectam indolem, i. e. thwart, check, Sen. Hippol. 454.
    So to worry or bore to death with talking, Plaut. Bacch. 5, 2, 43 (cf.: occidis saepe rogando, Hor. Epod. 14, 5).

nex, nĕcis, f. [neco], death (syn.: mors, letum).

  1. I. Lit.
    1. A. A violent death, murder, slaughter (cf.: caedes, occisio): mater terribilem minatur vitae cruciatum et necem, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 58, 218 (Trag. v. 44 Vahl.): insidiatori et latroni, quae potest esse injusta nex, Cic. Mil. 4, 10: necem sibi consciscere, id. N. D. 2, 3, 7: vitae necisque potestatem habere in aliquem, Caes. B. G. 1, 10: necem comminari alicui, Suet. Caes. 14: neci dedere, Verg. G. 4, 90: neci demittere, id. A. 2, 85: neci mittere, id. ib. 12, 513: neci dare, id. ib. 12, 341: necem alicui parare, Ov. A. A. 1, 73: neci occumbere, id. M. 15, 499; id. H. 14, 12: eripere necem alicui, Stat. Th. 3, 69: miscere neces, to murder, Val. Fl. 3, 381: gravi nece urgere aliquem, Sen. Herc. Oet. 1833: devotus neci, doomed to death, id. Thyest. 693: vitae necisque potestas, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 8, 1.
          1. (β) With gen. obj.: multorum civium neces, Cic. Cat. 1, 7, 18.
          2. (γ) With gen. subj.: venatorum, Phaedr. 2, 8, 2.
    2. B. In gen., death, a natural death (rare and post-Aug.): post necem Mithridatis, Just. 42, 1, 1: post necem consulis, Suet. Caes. 5: fata nobis sensum nostrae necis auferunt, Sen. Cons. ad Marc. 21, 7.
  2. II. Transf., the blood of the slain: (manūs) imbutae Phrygia nece, Ov. A. A. 2, 714.
    1. B. In gen., destruction, ruin, = pernicies, exitium (jurid. Lat.): in necem alicujus, Dig. 38, 5, 1; 36, 4, 5; 15, 1, 21.