Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

naufrăgĭum, ii, n. [for navifragium, from navis-frango], a shipwreck.

  1. I. Lit.: multi naufragia fecerunt, Cic. Fam. 16, 9, 1: naufragio perire, id. Deiot. 9, 25: naufragio interire, Caes. B. C. 3, 27: naufragio interceptus, Tac. A. 14, 3; Flor. 3, 10, 7: nullum conferri posse Naufragium velis ardentibus, Juv. 12, 22: pati, Sen. Herc. Oet. 118.
    Prov.: naufragia alicujus ex terrā intueri, to behold the ruin of others from a position of safety, Cic. Att. 2, 7, 4 (cf. Lucr. 2, 1): naufragium in portu facere, i. e. to fail when on the verge of success, Quint. Decl. 12, 23.
    1. B. Poet., transf.
      1. 1. A storm: naufragiis magnis multisque coörtis, Lucr. 2, 552.
      2. 2. The remains of a shipwreck, a wreck: Eurus Naufragium spargens operit freta, Sil. 10, 323.
  2. II. Trop., shipwreck, ruin, loss, destruction: naufragium fortunarum, Cic. Rab. Perd. 9, 25: luculenti patrimonii, id. Phil. 12, 8, 19: rei familiaris, id. Fam. 1, 9, 5: cum Gallica gens per Italiam naufragia sua latius traheret, defeats, Flor. 1, 13, 19: tabula ex naufragio, lit. a plank on which a shipwrecked person saves himself; hence, a means of deliverance, a solace, Cic. Att. 4, 18, 3.
    1. B. Transf., the shattered remains, a wreck: naufragia Caesaris amicorum, Cic. Phil. 13, 2, 3: colligere naufragium rei publicae. id. Sest. 6, 15: credo mollia naufragiis litora posse dari, Ov. P. 1, 2, 62; 2, 9, 9.