Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mūro, āvi, ātum, 1, v. a. [murus], to provide with walls (late Lat.): civitatem, Cassiod. Hist. Eccl. 12, 2; Veg. Mil. 1, 21: ca stella, id. ib. 3, 8: urbes, Hier. in Isa. 1, 2, 15 ext.

1. mūs, mūris

    (
  1. I. gen. plur. murum, Arn. 3, 3; usually murium, Cic. N. D. 2, 63, 157; Plin. 8, 27, 41, § 98; v. Neue, Formenl. 1, 286 sq.), comm. [kindred to Greek μῦς; Sanscr. mūsh, the same, from mūsh, furari], a mouse: non solum inquilini, sed etiam mures migraverunt, Cic. Att. 14, 9, 1: exiguus, Verg. G. 1, 181: rusticus, urbanus, Hor. S. 2, 6, 80 al.
    Prov., v. mons, I.: neque enim homines murium aut formicarum causā frumentum condunt, Cic. N. D. 2, 63, 158.
    Compared with parasites: quasi mures semper edimus alienum cibum, Plaut. Pers. 1, 2, 6.
    The ancients included under this name the rat, marten, sable, er mine, e. g. mures domestici, agrestes, aranei, Pontici, Libyci, marini, Plin. 8, 57, 82, § 221; 9, 19, 35, § 71; 10, 65, 85, § 185: pelles, perh. ermine, Amm. 31, 2, 5: Africani, Plin. 30, 6, 14, § 43: odorati, musk-rats, Hier. Ep. 127, 3.
    As a term of abuse, you rat: videbo te in publicum, mus, imo terrae tuber, Petr. 58.
    As a term of endearment: cum me murem dicis, my little mouse, Mart. 11, 29, 3.
  2. II. Mus marinus, a kind of crustaceous sea-fish, Plin. 9, 19, 35, § 71; Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduph. v. 2 Vahl.).

2. Mūs, muris, m., a Roman surname, e. g. D. Decius Mus, Liv. 10, 14; Cic. Sest. 21, 48; id. Sen. 13, 43.