Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mūnĭfĭcē, adv., v. munificus fin.

1. mūnĭfĭcus, a, um, adj. [munusfacio], present-making, i. e. bountiful, liberal, benevolent, generous, munificent (class.; syn.: liberalis, beneficus).

  1. I. Of persons: ut munifica sim bonis, Plaut. Am. 2, 2, 212: in dando munificum esse, Cic. Off. 2, 18, 64: liberalissimus munificentissimusque, id. Rosc. Com. 8, 22.
  2. II. Of things: opes, Ov. P. 4, 1, 24: arca, Mart. 8, 38, 11.
    Comp.: munificior a munifico identidem Cato dixit, cum nunc munificentior dicamus, quamvis munificens non sit in usu, Paul. ex Fest. p. 155 Müll.
    Hence, adv.: mūnĭ-fĭcē, bountifully, munificently (class.): tam munifice et tam large dare, Cic. N. D. 3, 27, 69: adjuvisse, Liv. 22, 37.