Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word mungere could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

mūnĕro (moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.

  1. I. Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97: Horolen, Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.): beneficium alicui, to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.
    With abl.: ea, quibus rex te munerare constituerat, Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.: a Trojano locupletissime muneratus, Spart. Hadr. 3, 4: mulier munerata, Amm. 14, 7, 4: legatus muneratus, id. 17, 8, 3.
    In gerundive: non meretriculis moenerandis rem coëgit, Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.
    Absol.: at certatim nutricant et munerant, Plaut. Mil. 3, 1, 121: regni eum societate muneravit, Macr. S. 1, 7, 21: dignus quem maximis officiis muneres, Symm. Ep. 1, 104.
  2. II. Form muneror: natura aliud alii muneratur, Cic. Inv. 2, 1, 3: assectatur, assidet, muneratur, id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.; Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est, Cic. Att. 7, 2, 3: aliquem aliquā re, Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11.
  3. ‡ *mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. ἀπομύσσω, to wipe away; μυκτήρ, nose; μύξα, snivel],
  1. I. to blow the nose: mungo, μύσσω, Gloss. Philox.