Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mūnĕro (moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.

  1. I. Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97: Horolen, Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.): beneficium alicui, to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.
    With abl.: ea, quibus rex te munerare constituerat, Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.: a Trojano locupletissime muneratus, Spart. Hadr. 3, 4: mulier munerata, Amm. 14, 7, 4: legatus muneratus, id. 17, 8, 3.
    In gerundive: non meretriculis moenerandis rem coëgit, Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.
    Absol.: at certatim nutricant et munerant, Plaut. Mil. 3, 1, 121: regni eum societate muneravit, Macr. S. 1, 7, 21: dignus quem maximis officiis muneres, Symm. Ep. 1, 104.
  2. II. Form muneror: natura aliud alii muneratur, Cic. Inv. 2, 1, 3: assectatur, assidet, muneratur, id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.; Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est, Cic. Att. 7, 2, 3: aliquem aliquā re, Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11.
  3. ‡ *mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. ἀπομύσσω, to wipe away; μυκτήρ, nose; μύξα, snivel],
  1. I. to blow the nose: mungo, μύσσω, Gloss. Philox.