Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mātūro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [maturus-facio].

  1. I. Act., to make ripe, ripen, to bring to ma turity (class.).
    1. A. Lit., of fruits: uvas, Tib. 1, 4, 19: pomum, Plin. 16, 25, 41, § 102.
      Pass.: maturari, to grow ripe, ripen, to come to maturity: frumenta maturantur, Plin. 18, 7, 10, § 60: omnia maturata, ripened, Cic. N. D. 1, 2, 4: uva maturata dulcescit, ripe, id. de Sen. 13, 53.
      1. 2. Transf., to make ripe, to ripen, mature, soften, bring to maturity: vitis alba suppurationes veteres maturat, Plin. 23, 1, 16, § 24: lupini strumas maturant, id. 22, 25, 74, § 156: partus conceptos, id. 30, 14, 43, § 123: olivas muria, to make ripe, soft, eatable, Pall. 12, 22, 2.
        Pass., to become ripe or soft, to come to maturity: ova in sicco maturari, Plin. 9, 57, 83, § 177: alumen aestivis solibus maturatur, id. 35, 15, 52, § 184: concoctione maturata, id. 11, 37, 79, § 200.
    2. B. Trop., to hasten, accelerate, quicken, despatch, expedite (class.).
          1. (α) With acc.: domum ad coepta maturanda redire jubet, Liv. 24, 13: iter, Caes. B. C. 1, 63: mortem alicui, Cic. Clu. 61, 171: necem alicui, Hor. C. 3, 7, 16; cf.: mortem ea res maturat, Cels. 7, 7, 7: insidias consuli, Sall. C. 32: fugam, Verg. A. 1, 137: negotia, Suet. Caes. 80: sibi exitium, id. Dom. 15: maturatur recordatio, Quint. 11, 2, 43: spem praedae suae morte maturare, Val. Max. 8, 2, 2.
          2. (β) With inf., to make haste or hasten to do a thing: jube maturare illam exire huc, Plaut. Most. 4, 2, 101: flumen Axonam exercitum transducere maturavit, Caes. B. G. 2, 5: ab urbe proficisci, id. ib. 1, 7: venire, Cic. Att. 4, 1, 7: iter pergere, Sall. J. 79, 5.
      1. 2. To hurry too much, precipitate: ni Catilina maturasset signum dare, had not Catiline given the signal too soon, Sall. C. 18, 8: jussis ceteris quantum possent maturare sequi, Liv. 32, 16, 5.
      2. 3. Poet.: multa quae mox caelo properanda sereno, maturare datur, i. e. to do in good time, betimes, Verg. G. 1, 261.
  2. II. Neutr.
    1. A. Lit., to grow ripe, ripen (post-class.): ficus, quae sero maturant, Pall. Mart. 10, 27: tardius, id. Nov. 7, 22.
    2. B. Transf., to make haste, hasten (rare but class.): successor tuus non potest ita maturare, ut, etc., Cic. Fam. 2, 17, 1: legati in Africam maturantes veniunt, Sall. J. 22, 1: et maturavit Romanus, ne, etc., Liv. 2, 22: maturandum ne, etc., id. 24, 12: facto maturatoque opus esse, id. 1, 58; cf. id. 8, 13 fin.: quam maturato opus erat, id. 24, 23.
      Hence, adv.: mātūrātē, betimes, quickly (very rare): properare, Plaut. Ps. 4, 7, 58; also: mātūrātō, hastily (late Lat.), Schol. Verg. ap. Clan. Auct. Mai. vol. 7, p. 291.