Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mălĕfĭcē, adv., v. maleficus fin.

mălĕfĭcus (in MSS. also mălĭfĭ-cus), a, um, adj. [malefacio], evil-doing, nefarious, vicious, wicked, criminal.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen. (class.): homo natura maleficus, et injustus, Cic. Tusc. 5, 20, 57: malefici sceleratique homines, id. Verr. 2, 5, 55, § 144: maleficentissimus, Suet. Galb. 15: mores malefici, Plaut. Cas. 4, 2, 4: malefica vita, Tac. A. 4, 21.
      As subst.: mălĕ-fĭous, i, m., an evil-doer, criminal: contra istoc detrudi maleficos Aequom videlur, Plaut. Trin. 2, 4, 150.
    2. B. In partic., magical: artes, Vulg. 2 Par. 33, 6.
      As substt.
      1. 1. mălĕfĭcus, i, m., a magician, enchanter: de maleficis et mathematicis, Cod. Just. 9, 18, 5: magi qui malefici vulgi consuetudine nuncupantur, ib. 9, 18, 7; Schol. Juv. 6, 594.
      2. 2. mălĕfĭcum, i, n., a charm, means of enchantment: semusti cineres aliaque malefica, quis creditur anima numinibus inferis sacrari, Tac. A. 2, 69 fin.
  2. II. Transf., hurtful, injurious, noxious, mischievous (only post-Aug.): Christiani, genus hominum superstitionis novae atque maleficae, Suet. Ner. 16: sidera, Plin. 7, 49, 50, § 160: vis, id. 33, 4, 25, § 84: bestia piscibus malefica, id. 9, 15, 20, § 50: caprae, maleficum frondibus animal, id. 12, 17, 37, § 73: natura, inimical, unpropitious, Nep. Ages. 8, 1: bestia, Amm. 28, 3, 4.
    Hence, adv.: mălĕfĭcē, mischievously: aliquid agere, Plaut. Ps. 4, 7, 113.