Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word lendis could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

lēna, ae, f. [leno], a bawd, procuress.

  1. I. Lit.: lenas eas dicimus, quae mulieres quaestuarias prostituunt. Lenam accipiemus et eam, quae alterius nomine hoc vitae genus exercet, Dig. 23, 2, 43: omnes sunt lenae levifidae, Plaut. Pers. 2, 2, 61; id. Truc. 2, 1, 14; id. As. 1, 3, 23: callida, Tib. 1, 6, 11 (5, 48): improba, Ov. Am. 1, 15, 17.
    In apposition: lena anus, an old go-between, Ov. Am. 3, 5, 40: Isiaca, i. e. Isis, Juv. 6, 489: ingenui prohibentur ducereet lenam et a lenone lenave manumissam, Ulp. Fragm. 13, 2.
  2. II. Transf., she that entices, allures, seduces; a female enticer, a seductress: non vides, quam blanda conciliatrix, et quasi sui sit lena natura? Cic. N. D. 1, 27, 77: pro facie multis vox sua lena fuit, Ov. A. A. 3, 316: pictura lena, Claud. Nupt. Honor. et Mar. 24.

1. Lēnaeus, a, um, adj., = Ληναῖος, Lenæan, Bacchic: Lenaei latices, i. e. wine, Verg. G. 3, 510: honorem libare, id. A. 4, 207: Lenaea dona, Stat. S. 4, 6, 80: Lenaeus pater, i. e. Bacchus, Verg. G. 2, 7; Ov. M. 4, 14; 11, 132; and absol.: Lēnaeus, i, m., Bacchus: te libans, Lenaee, vocat, Verg. G. 2, 529; Tib. 3, 6, 38.

2. Lēnaeus, i, m.

  1. I. A surname of a king, otherwise unknown, Ov. Ib. 331.
  2. II. A name of Roman slaves, e. g. Cn. Pompeius Lenaeus, a freedman of Pompey, Suet. Gram. 15; Plin. 15, 30, 39, § 127.

lēne, adv., v. lenis fin.

lēnīmen, ĭnis, n. [lenio], a softening or soothing remedy; an alleviation, mitigation, solace (poet.): testudo laborum Dulce lenimen, Hor. C. 1, 32, 14: sollicitae lenimen dulce senectae, Ov. M. 6, 500: addidit illis hoc quoque lenimen, id. ib. 11, 450.

lēnīmentum, i, n. [lenio], a softening or soothing remedy; an alleviation, mollification (post-Aug.).

  1. I. Lit., Plin. 25, 5, 24, § 59.
  2. II. Trop.: addito honestae missionis lenimento, Tac. H. 2, 67.

lēnĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 (imperf. lenibant, Verg. A. 4, 528: lenibat, id. ib. 6, 468; fut. lenibunt, Prop. 3, 20 (4, 21), 32), v. a. and n. [1. lenis].

  1. I. Act., to make soft or mild, to soften, mollify, alleviate, mitigate, assuage, soothe, calm (syn.: mitigo, placo, sedo, mulceo).
    1. A. Lit.: lapsana alvum lenit et mollit, Plin. 20, 9, 37, § 96: nuces leniunt saporem caeparum, id. 23, 8, 77, § 147: tumores, id. 33, 6, 35, § 110: collectiones impetusque, id. 22, 25, 58, § 122: stomachum latrantem, Hor. S. 2, 2, 18: volnera, to assuage, heal, Prop. 3, 20 (4, 21), 32: clamorem, to soften, moderate, Hor. C. 1, 27, 7: inopiam frumenti lenire, to make amends for, cause to be less felt, Sall. J. 91.
    2. B. Trop., to render mild, to appease, calm, pacify, etc.: senem illum tibi dedo ulteriorem, ut lenitum reddas, Plaut. Bacch. 5, 2, 31: illum saepe lenivi iratum, Cic. Att. 6, 2, 2: temperantia animos placat ac lenit, id. Fin. 1, 14, 47: te ipsum dies leniet, aetas mitigabit, id. Mur. 31, 65: epulis multitudinem imperitam, id. Phil. 2, 45, 116: desiderium crebris epistolis, id. Fam. 15, 21, 1: se multa consolatione, id. Q. Fr. 3, 5, 4: diem tempusqueleniturum iras, Liv. 2, 45: seditionem, id. 6, 16: animum ferocem, Sall. J. 11: saepius fatigatus lenitur, id. ib. 111, 3: lenire dolentem Solando, Verg. A. 4, 393.
  2. * II. Neutr., to become soft or mild, to be softened, mitigated: dum irae leniunt, Plaut. Mil. 2, 6, 100; cf. Brix ad loc.

1. lēnis, e, adj. [cf. lentus], soft, smooth, mild, gentle, easy, calm.

  1. I. Lit.: sensus judicat dulce, amarum: lene, asperum, Cic. Fin. 2, 12, 36; id. N. D. 2, 58, 146: vehemens fricatio spissat, lenis mollit, Plin. 28, 4, 14, § 53: vinum hoc asperum est: aliud lenius, sodes, vide, Ter. Heaut. 3, 1, 48: lenibus venenis uti, Cic. Att. 2, 21, 1: lenissimus ventus, id. ib. 7, 2, 1: motus laterum, moderate, gentle, Quint. 11, 3, 92; 161: leni igni sucus coquitur, Plin. 21, 18, 73, § 122.
    Of the Nile: postea lenis, Plin. 5, 9, 10, § 54: tormentum, Hor. C. 3, 21, 13: volatus, Ov. M. 12, 527: somnus, Hor. C. 3, 1, 21.
    Of heights, gently or gradually rising: clivus, Liv. 6, 24; cf. id. 29, 33.
    Comp.: jugum paulo leniore fastigio ab ea parte quae, etc., Caes. B. C. 2, 24; so fastigium, Plin. 16, 36, 64, § 158.
  2. II. Trop., gentle, moderate, mild, lenient, calm.
    1. A. In gen.: servitutem lenem reddere, Plaut. Capt. 2, 1, 5: Ecce me. Opusne (erit tibi) leni? leniorem dices quam mutumst mare, id. Mil. 3, 1, 70: homo lenis et facilis, Cic. Fam. 5, 2, 9: populus Romanus in hostes lenissimus, id. Rosc. Am. 53, 154: lenissima verba, id. Fam. 5, 15, 1: lenissimum ingenium, id. Brut. 56, 204: lenior sententia, Caes. B. C. 1, 2: lene consilium dare, Hor C. 3, 4, 41.
          1. (β) With inf.: non lenis precibus fata recludere Mercurius, Hor. C. 1, 24, 17.
    2. B. In partic.
      1. 1. Of speech, mild, gentle: oratio placida, submissa, lenis, Cic. de Or. 2, 43, 183: lenis et fluens contextus orationis, Quint. 9, 4, 127: leniores epilogi, id. 6, 1, 50.
      2. 2. In gram.: spiritus, the spiritus lenis, the smooth or soft breathing (opp. the spiritus asper), Prisc. p. 572 P.
        Hence, adv. in two forms.
    1. A. lēne (only poet.), softly, mildly, gently: sectus humum rivo, lene sonantis aquae, Ov. F. 2, 704: clivi lene jacentes, gently rising, Calp. Ecl. 7, 25: lene fluens fons, Nemes. Ecl. 4, 47: lene Notus spirat, Avien. Descript. Orb. 857.
    2. B. lēnĭter (class.), softly, mildly, gently.
      1. 1. Lit.: leniter arridens, Cic. Rep. 6, 12, 12: leniter atterens Caudam, Hor. C. 2, 19, 30: ventus leniter pluvius, Plin. 18, 34, 77, § 337: leniter ire per excubias custodum, Ov. Am. 1, 6, 7: collis leniter acclivis, gradually or gently rising, Caes. B. G. 7, 19; so, editus collis, Liv. 2, 50.
        Comp.: torrens lenius decurrit, Ov. M. 3, 568.
      2. 2. Trop., quietly, calmly, gently, moderately, leniently.
        1. a. In gen.: tentem leniter an minaciter? Plaut. Stich. 1, 2, 20: petere quippiam ab aliquo dictis bonis, id. Am. prol. 25: ferre aliquid, Ov. H. 5, 7: traducere aevum, Hor. Ep. 1, 18, 97: nimis leniter latam suam injuriam ratus, Liv. 29, 9 (al. leviter).
          Sup.: lenissime sentire, Cic. Fam. 5, 2, 9.
        2. b. In partic.
          1. (α) Of speech: multa leniter, multa aspere dicta sunt, Cic. Brut. 44, 164: agit versum Roscius quam leniter, quam remisse, quam non actuose, id. de Or. 3, 26, 102.
            Comp.: qui jamdiu multo dicis remissius et lenius quam solebas, Cic. de Or. 1, 60, 255.
          2. (β) Moderately, i. e. very little, not at all: hoc leniter laudabitis, Plaut. Poen. 5, 3, 40; 3, 3, 9: leniter qui saeviunt sapiunt magis, id. Bacch. 3, 3, 4.
          3. (γ) In a bad sense, remissly, indolently: si cunctetur atque agat lenius, too slowly, Caes. B. C. 1, 1.

2. lenis, is, m., a kind of vessel, Afran. and Laber. ap. Non. 544, 31.

lēnĭtas, ātis, f. [1. lenis], softness, smoothness, gentleness, mildness.

  1. I. Lit.: vini, opp. asperitas, Plin. 14, 19, 24, § 120: lini, id. 13, 12, 26, § 82: Arar in Rhodanum influit incredibili lenitate, slowness, Caes. B. G. 1, 12: vocis, mildness, Cic. de Or. 2, 43, 182: smaragdi viridis lenitas, delicate green, Plin. 37, 5, 16, § 63.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., mildness, gentleness, tenderness, lenity: non est jam lenitati locus, severitatem res ipsa flagitat, Cic. Cat. 2, 4, 6: dare se ad lenitatem, id. Fam. 13, 1, 4: animi, with mollitia, id. Sull. 6, 18: animadvertendi, id. Part. Or. 22, 78: legum, id. Rab. Perd. 3, 10: remissa nimis lenitate uti, Gell. 11, 18, 6.
    2. B. In partic., of speech: elaborant alii in lenitate et aequabilitate, et puro quasi quodam et candido genere dicendi, Cic. Or. 16, 53: lenitas ejus sine nervis perspici potest, id. Brut. 48, 177: genus orationis cum lenitate quadam aequabili profluens, id. de Or. 2, 15, 64.

lēnĭter, adv., v. lenis fin.

* lēnĭtĭes, ēi, f. [1. lenis], mildness, gentleness: non sine lenitie, Schol. Ambros. ad Cic. Or. ap. Clod. et Cur. p. 20 Mai.

lēnĭtūdo, ĭnis, f. [1. lenis], softness, mildness, gentleness, calmness (very rare): orationis, Pac. ap. Cic. Tusc. 5, 16, 46 (Trag. Fragm. v. 247 Rib.): mira lenitudine ac suavitate abundat, Turp. ap. Non. 132, 3 (Com. Fragm. v. 189 Rib.): nimia in aliquem lenitudo, * Cic. Verr. 2, 4, 61, § 136.

1. lēno, no perf., ātum, 1, v. n. and a. [2. leno].

  1. I. Neutr., to pimp, pander (poet.): lenandi callidus arte, Poët. ap. Anth. Lat. T. 1, p. 611 Burm.
  2. II. Act., to procure: filiam suam, Schol. Juv. 6, 233: formosas puellas, Epigr. ap. Salmas. ad Vop. Car. 16: lenatae puellae, Poët. ap. Anth. Lat. T. 2, p. 587.

2. lēno, ōnis, m. [lenio], a pimp, pander, procurer.

  1. I. Lit.: perjurus leno, Plaut. Capt. prol. 57: leno me peregre militi Macedonico Minis viginti vendidit, id. Ps. 1, 1, 49: importunus, id. Merc. prol. 44: leno sum, fateor, Ter. Ad. 2, 1, 34: improbissimus et perjurissimus leno, Cic. Rosc. Com. 7, 20: insidiosus, Hor. Ep. 2, 1, 172: verba facit leno, etc., id. S. 2, 3, 231: cum leno accipiat moechi bona, Juv. 1, 55.
  2. II. Transf.
    1. A. A seducer, allurer: lenonem quendam Lentuli concursare circum tabernas, Cic. Cat. 4, 8, 17: (puella) me lenone placet, i. e. through my intervention, Ov. Am. 3, 12, 10.
    2. B. A go-between, Just. 2, 3, 8.
      Adj.: se Narcissus amat captus lenonibus undis, alluring, seductive, Anth. Lat. T. 1, p. 102 Burm.

lēnōcĭnāmentum, i, n. [lenocinor], an allurement (late Lat.), Sid. Ep. 7, 9.

lēnōcĭnātĭo, ōnis, f. [lenocinor], flattery (late Lat), Cassiod. in Ps. 15.

* lēnōcĭnātor, ōris, m. [lenocinor], one who obtains any thing by flattery: gratiae lenocinator, Tert. adv. Marc. 1, 22 fin.

lēnōcĭnĭum, ĭi, n. [leno], the trade of a pander, pimping, pandering.

  1. I. Lit.: ait praetor: Qui lenocinium fecerit. Lenocinium facit, qui quaestuaria mancipia habet. Sed et qui in liberis hunc quaestum exercet, in eadem causa est, etc., Dig. 3, 2, 4: quid? ego lenocinium facio? Plaut. Ep. 4, 2, 11: uxori meae Mihique objectent lenocinium facere, id. Merc. 2, 3, 76: profiteri, to profess to be a bawd, Suet. Tib. 35: praebere uxori, to be a pander to, Dig. 24, 3, 47: eum qui in adulterio deprehensam uxorem non statim dimiserit, reum lenocinii postulari placuit, Paul. Sent. 2, 26, 8; Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 12, 4.
  2. II. Transf.
    1. A. An allurement, enticement, Cic. Mur. 35, 74: cupiditatum, id. Sest. 66, 138.
    2. B. Excessive or artificial ornament, finery or nicety in dress: corporum lenocinia, Cic. N. D. 2, 58, 146: omnis lenocinii negligens, Suet. Aug. 79: lenocinium est muneris antecedens metus, adds a charm to the benefit, Sen. Ben. 1, 11, 3; cf.: in lenocinio commendationis dolor est, Plin. 35, 11, 40, § 145.
      1. 2. In partic., of speech, meretricious or nament or allurement (postAug.), Tac. H. 1, 18: nos quibus sordent omnia, quae natura dictavit: qui non ornamenta quaerimus, sed lenocinia, Quint. 8 prooem. § 26; cf. id. 12, 1, 30: caret lenociniis expositio, id. 4, 2, 118; Suet. Calig. 38.

lēnōcĭnor, ātus, 1, v. dep. [1. leno; lit., to pander; hence, transf.].

  1. I. To flatter, entice, allure, wheedle, cajole (syn.: blandior, adulor): tibi serviet, tibi lenocinabitur, Cic. Div. in Caecil. 15, 48: gloriae alicujus, Sen. Contr. 1: alicui captatione testamenti, Plin. 20, 14, 57, § 160.
  2. II. To forward, serve, promote, advance (post-Aug.): ut libro isti novitas lenocinetur, Plin. Ep. 2, 19, 7: anceps hic et lubricus locus est, etiam cum illi necessitas lenocinatur, id. ib. 1, 8, 6: quo vitio mancipiorum negotiatores formae puerorum lenocinantur, Quint. 5, 12, 17: Harii insitae feritati arte ac tempore lenocinantur, i. e. increase, add to, Tac. G. 43 fin.

* lēnōnĭcē, adv. [1. leno; lit., to pander; hence, transf.], like a pimp: quae lenonice faceret, Lampr. Commod. 15 (al. lenonie).

lēnōnĭus, a, um, adj. [1. leno; lit., to pander; hence, transf.], of or pertaining to pimping or pandering: non periclumst nequid recte monstres. Ba. Non lenoniumst (sc. recte monstrare), Plaut. Ps. 1, 3, 53: aedes, id. Truc. 1, 1, 30; id. Men. 3. 3, 29: servitus, id. Pers. 3, 1, 1: fides, id. Rud. 5, 3, 30: genus, id. Curc. 4, 2, 13; id. Pers. 4, 4, 33: quoi servitutem di danunt lenoniam Puero, id. Ps. 3, 1, 1: pueri, Verr. Fl. Fragm. Fast. Praenest. ad VII. K. Maias (in Inscr. Orell. T. 2, p. 410): lutum lenonium, as a term of reproach, filthy pander, Plaut. Pers. 3, 3, 2: jam ego hoc ipsum oppidum expugnatum faxo erit lenonium, i. e. will outwit this pander, id. Ps. 2, 4, 76: Juppiter lenonius, id. ib. 1, 3, 99.
Adv.: lēnōniē, v. lenonice.

1. lens, dis, f., a louse’s egg, a nit: lendes tolluntur adipe canino, Plin. 29, 6, 35, § 111; Ser. Samm. 5, 72.

2. lens, tis (nom. lentis, acc. to Prisc. p. 764 P.
Acc. lentim, Cato, R. R. 35; 116; Varr. ap. Charis. p. 101 P.: lentem, Col. 2, 10, 15.
Abl. lenti, Titin. ap. Non. 210, 5.
Plur. lentes, Scrib. Comp. 114), f. (masc., Titin. ap. Non. 210, 5), a lentil: lens amat solum tenue, Plin. 18, 12, 31, § 123: Pelusiaca (Egyptian lentils were considered the best), Verg. G. 1, 228; cf. Mart. 13, 9, 1; Gell. 17, 8, 2.

lentē, adv., v. lentus fin.

* lentĕo, ēre, v. n. [lentus], to proceed slowly: lentet opus, Lucil. ap. Prisc. p. 800 P.

lentesco, ĕre, v. inch. n. [lentus], to become viscous or sticky; to become pliant, soft (perh. not ante-Aug.).

  1. I. Lit.: salix, si minus lenta est, in stercore obruenda, ut lentescat, Col. 11, 2, 92: sed picis in morem ad digitos lentescit habendo, becomes viscous, adheres, Verg. G. 2, 250: ut in picem resinamve lentescit, Tac. G. 45: gemma cerae modo lentescit, Plin. 37, 10, 70, § 185: metallum in virgulas lentescens, Hier. Ep. 24, n. 3.
  2. II. Trop., to slacken, relax: lentescunt tempore curae, Ov. A. A. 2, 357.
    Of persons: non torpenti lentescit affectu, Ambros. in Luc. 8, 1.

lentĭcŭla, ae, f. dim. [2. lens], a lentil.

  1. I. Lit.: faba vel lenticula, Cels. 2, 18: hoc mense lenticulam seres, Pall. 3, 4.
  2. II. Transf.
    1. A. The shape of a lentil, lentilshape, Plin. 37, 12, 75, § 196.
    2. B. A vessel shaped like a lentil: vasa fictilia (quas a similitudine lenticulas vocant), Cels. 2, 17, § 25; cf. Isid. Orig. 20, 7, 4; Vulg. 1 Reg. 10, 1.
    3. C. A freckly eruption, freckles, Plin. 26, 1, 5, § 7: lenticulam tollunt galbanum et nitrum, Cels. 6, 5; cf. lentigo.

* lentĭcŭlāris, e, adj. [lenticula], like a lentil: ampulla lenticulari formā, lentilshaped, App. Flor. n. 9, p. 346, 26.

* lentīgĭnōsus, a, um, adj. [lentigo], full of freckles, freckled: vir lentiginosi oris, Val. Max. 1, 7, 6 ext.

lentīgo, ĭnis, f. [2. lens], a lentil-shaped spot.

  1. I. In gen.: stellio plenus lentigine, Plin. 29, 4, 28, § 90: chartae, id. 13, 12, 25, § 81.
  2. II. In partic., a freckly eruption, freckles, lentigo: lentiginem habere, Plin. 30, 2, 6, § 16: faciem lentigine obducit, id. 29, 4, 22, § 73: lentiginem corrigere, id. 22, 25, 74, § 156: emendare, id. 23, 1, 16, § 23: sanare, id. 24, 9, 38, § 63: lentigines e facie tollere, id. 20, 2, 4, § 9.

Lentīnus, i, m., the name of a man, Mart. 3, 43.

* lentĭpēs, ĕdis, adj. [lentus-pes], slowfooted, slow-paced: comes, Aus. Ep. 21, 40.

* lentiscĭfer, fĕra, fĕrum, adj. [lentiscus-fero], bearing mastic-trees: Linternum, Ov. M. 15, 713.

lentiscĭnus, a, um, adj. [lentiscus], of or from the mastic-tree: oleum, Plin. 23, 2, 32, § 65: resina, id. 24, 6, 22, § 36; Cael. Aur. Acut. 2, 37, 197 al.

lentiscus, i, f., lentiscum, i, n., the mastic-tree, Pistacia lentiscus, Linn.

  1. I. Lit.: viridis semperque gravata Lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 15.
  2. II. Transf.
    1. A. Mastic-oil, Cato, R. R. 7, 4; Varr. R. R. 1, 60; Plin. 15, 6, 6, § 21.
    2. B. A toothpick of mastic-wood, Mart. 14, 22, 1; 3, 82, 9; 6, 74, 3.

lentĭtĭa, ae (lentĭtĭes, ēi, Auct. Aetn. 540), f. [lentus], pliancy, flexibility, toughness, viscosity, stickiness: virgas sequacis ad vincturas lentitiae, Plin. 16, 37, 68, § 174; 16, 40, 77, § 210: lactucae lentitiam pituitae digerunt, id. 20, 7, 26, § 64; cf. lentor.

lentĭtūdo, ĭnis, f. [lentus], slowness, sluggishness, inactivity.

  1. I. Lit.: conjuratorum, Tac. A. 15, 51; Vell. 2, 11, 2.
  2. II. Trop.: dulness, apathy, insensibility, Cic. Tusc. 4, 19, 43: omnino non irasci est non solum gravitatis, sed nonnumquam etiam lentitudinis, id. Q. Fr. 1, 1, 13, § 38.
    Of speech: libros ejusdem lentitudinis ac teporis, dulness, heaviness, Tac. Or. 21, 6.

1. lento, āvi, ātum, 1, v. a. [lentus], to make flexible, to bend (poet. and in postclass. prose).

  1. I. Lit.: arcus lentare et fundere glandes, i. e. to draw a bow, Stat. Achill. 1, 436; so, arcus, id. Th. 1, 703: Gortynia cornua, id. ib. 3, 587.
    1. B. Transf., to bend, i. e. ply the oar: Trinacriā lentandus remus in undā, Verg. A. 3, 384: remos, Sen. Agm. 437.
  2. II. Trop.
    1. A. Of time, to draw out, prolong, lengthen, protract: lentare fervida bella, Sil. 8, 11: fata Romana lentata, Treb. Claud. 6.
    2. B. To moderate: lentatus vapor, Sid. Carm. 22, 191.

2. Lento, ōnis, m. [lentus, sluggard], a Roman surname: Caesennius Lento, Cic. Phil. 11, 6, 3; 12, 9, 23.

lentor, ōris, m. [lentus], pliancy, flexibility; toughness, stickiness, viscosity (Plinian; cf. lentitia): ad rotarum axes lentore fraxinus utilis, Plin. 16, 43, 84, § 229: lentor resinosus, id. 13, 6, 12, § 54: picis, id. 16, 11, 22, § 53: usque ad lentorem aliquid subigere, id. 17, 14, 24, § 111.

Lentŭlĭtas, v. 2. Lentulus.

* 1. lentŭlus, a, um, adj. dim. [lentus], rather slow: lentulus aut restrictus, Cic. Att. 10, 11, 2.

2. Lentŭlus, i, m.,

  1. I. a surname of a distinguished family in the gens Cornelia.
    1. A. Cn. Cornelius Lentulus Clodianus, consul 682 A. U. C., Cic. Balb. 8, 19; 14, 33; id. Verr. 2, 2, 39, § 95.
    2. B. Cn. Cornelius Lentulus Marcellinus, consul 698 A. U. C., Cic. Q. Fr. 2, 1, 2; 2, 6, 5; id. Brut. 70, 247.
    3. C. L. Cornelius Lentulus Crus, consul 705 A. U. C., Cic. Phil. 2, 21, 51; Hirt. B. G. 8, 50.
    4. D. P. Cornelius Lentulus Sura, one of Catiline’s fellow-conspirators, Cic. Cat. 3, 3 sq.; Sall. C. 46.
    5. E. P. Cornelius Lentulus Spinther, the elder, a friend of Cicero, Cic. Fam. 13, 48; id. Brut. 77, 268; Juv. 7, 95.
  2. F. P. Cornelius Lentulus Spinther, son of the preceding, Cic. Fam. 1, 7, 11; 7, 26, 2; id. Att. 14, 11, 2.
    Hence,
  3. II. Len-tŭlĭtas, ātis, f., the name or nobility of a Lentulus, qs. Lentulity (a comically formed word of Cicero): Appietas (the nobility of an Appius) aut Lentulitas, Cic. Fam. 3, 7, 5.

lentus, a, um, adj. [cf. lenis], pliant, flexible, tough, tenacious, sticky, viscous (syn.: flexilis, tardus, serus).

  1. I. Lit.: viburna, Verg. E. 1, 26: vitis, id. ib. 3, 38: genistae, id. G. 2, 12: rami, id. ib. 4, 558: flagellum, Phaedr. 3, 6, 6: verbera, i. e. produced with the limber whip, Verg. G. 3, 208: argentum, id. A. 7, 634; Cat. 61, 106; Tib. 4, 1, 171: lentior salicis virgis, Ov. M. 13, 800: gluten visco et pice lentius, tougher, more tenacious, Verg. G. 4, 41: ita istaec nimis lenta vincla sunt escaria, adhesive, tenacious, Plaut. Men. 1, 1, 18; cf.: lentis adhaerens brachiis, Her. Epod. 15, 6: quoniam mas (aron) esset in coquendo lentior, Plin. 24, 16, 92, § 143.
    1. B. Transf., slow, sluggish, immovable: tellus lenta gelu, Prop. 4 (5), 3, 39: amnis, Plin. 36, 26, 65, § 190: in lento luctantur marmore tonsae, sluggish, motionless, Verg. A. 7, 28: lento pilo, Tib. 4, 1, 90: asinus, Phaedr. 1, 15, 7: uteri pondera lenta, immovable, heavy, Prop. 4 (5), 1, 96 (100): herba durior et in coquendo lentior, slower, longer, Plin. 24, 16, 92, § 143: venenum, Tac. A. 6, 32: remedia, Curt. 3, 5, 13; Suet. Tib. 73: miserum populum Romanum, qui sub tam lentis maxillis erit, id. ib. 21: lentaque fori pugnamus harena, Juv. 7, 47: funus matris, slow in coming, id. 6, 565.
  2. II. Trop.
    1. A. Lasting or continuing long: militiae, Tib. 1, 3, 82: amor, id. 1, 4, 81: spes, Ov. H. 2, 9: tranquillitatis lentissimae taedium, Sen. Ep. 70: lentus abesto, remain long away, Ov. R. Am. 243: vivacitas adeo lenta, persistent, Plin. 8, 27, 41, § 100.
    2. B. Slow, lingering, lazy: lentus in dicendo, drawling, Cic. Brut. 48: mortis genus, Suet. Caes. 87: si lentus pigrā muniret castra dolabra, Juv. 8, 248: ira deorum, id. 13, 100.
          1. (β) With gen.: lentus coepti, Sil. 3, 176.
          2. (γ) With inf.: nec Idalia lenta incaluisse sagitta, Sil. 5, 19.
      1. 2. Of bad payers, slow, backward: infitiatores, Cic. Cat. 2, 10: negotium, tedious, id. Att. 1, 12; 1, 13 fin.
    3. C. Of character, easy, calm, indifferent, unconcerned, phlegmatic, sluggish, obstinate: ut multa verba feci, ut lenta materies fuit, Plaut. Mil. 4, 5, 4: genus ridiculi patientis ac lenti, Cic. de Or. 2, 69: nimium patiens et lentus existimor, id. ib. 2, 75: Hannibalem lenti spectamus, Liv. 22, 14: lentus in suo dolore, Tac. A. 3, 70: tu, Tityre, lentus in umbra, at ease, Verg. E. 1, 4: lentissima pectora, insensible, cold (to love), Ov. H. 15, 169.
    4. * D. (Pliant, hence) Ready, willing, Lucil. ap. Non. 22, 32, and 338, 13.
      Hence, adv.: lentē, slowly, without haste, leisurely.
      1. 1. Lit.: lente ac paulatim proceditur, Caes. B. C. 1, 80: currere, Ov. Am. 1, 13, 40: corpora lente augescunt, cito exstinguuntur, Tac. Agr. 3: Nilus evagari incipit, lente primo, deinde vehementius, Plin. 18, 18, 47, § 167.
        Comp.: ipse cum reliquis copiis lentius subsequitur, Caes. B. C. 2, 40.
        Sup.: asinus lentissime mandit, Col. 2, 15.
        1. * b. Transf., pliantly, readily: arida ligna lentius serrae cedunt, Plin. 16, 43, 83, § 227.
      2. 2. Trop.
        1. a. Calmly, dispassionately, indifferently: aliquid lente ferre, Cic. de Or. 2, 45, 190; cf. id. Fragm. ap. Non. 338, 9: agere, Liv. 1, 10: respondere, to answer cooly, phlegmatically, Cic. de Or. 2, 71, 287.
          Comp.: sed haec videri possunt odiosiora, cum lentius disputantur, Cic. Par. 1, 2, 10: quid lentius, celerius dicendum, Quint. 1, 8, 1.
        2. b. In a good sense, calmly, considerately, attentively: nisi eum (librum) lente ac fastidiose probavissem, Cic. Att. 2, 1, 1.

lēnullus, i, m. dim. [2. leno], a little pimp, Plaut. Poen. 2, 1, 25 (ap. Prisc. p. 614 P., lenulus).

lēnuncŭlārĭus, ĭi, m. [2. lenunculus, for lembunculus], one who sails in a small vessel, Inscr. Orell. 3248; 4054; 4104.

1. lēnuncŭlus, i, m. dim. [2. leno], a young go-between: aere militari tetigero lenunculum, Plaut. Poen. 5, 5, 7; cf. Prisc. p. 614 P.

2. lēnuncŭlus, i, m. dim. [for lembunculus, from lembus], a small sailingvessel, a bark, skiff: pauci lenunculi conveniebant, Caes. B. C. 2, 43: in lenunculo piscantes, Sall. Fragm. ap. Non. 534, 32: occursu lenunculorum, Tac. A. 14, 5: piscatorius, Amm. 14, 2, 10.