Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

invĭdus, a, um, adj. [invideo], envious (class.): neque ambitiosus imperator neque invidus, Cic. Mur. 9, 20: invida me spatio natura coercuit, Ov. Tr. 2, 531: Lycus, Hor. C. 3, 9, 23.
Subst.: invĭdus, i, m., an envious person, a hater: invidus alterius macrescit rebus opimis, Hor. Ep. 1, 5, 27; Verg. Cul. 5.
Mostly plur.: mei, Cic. Fam. 7, 2, 3: istos invidos di perdant, Ter. Hec. 3, 5, 19; Tac. Dial. 34: invidi, malevoli et lividi, Cic. Tusc. 4, 12, 28: tui invidi, id. Fam. 1, 4, 2.
With dat.: o Fortuna viris invida fortibus, Sen. Herc. Fur. 524: aegris, Hor. Ep. 1, 15, 7.
With gen., envious of a thing: laudis invidus, Cic. Fl. 1, 2: ille Martini non invidus gloriarum, Sulp. Sev. Dial. 3, 17, 5.
Absol.: populus invidus etiam potentiae in crimen vocabanturdomum revocat, Nep. Timoth. 3, 5.
Also of inanim. and abstr. things: noxque fuit praeceps, et coeptis invida nostris, hostile, inimical, unfavorable, Ov. M. 9, 485: invida fata piis, Stat. Th. 10, 384: fatum, Phaedr. 5, 6, 5: fatorum series, Luc. 1, 70: cura, Hor. Ep. 1, 10, 18: et jam dente minus mordeor invido, id. C. 4, 3, 10: taciturnitas, id. ib. 4, 8, 24: aetas, id. ib. 1, 11, 7.