Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ĭnūsĭtātē and ĭnūsĭtātō, advv., v. inusitatus fin.

ĭn-ūsĭtātus, a, um, adj., unusual, uncommon, extraordinary, very rare (class.): pro di immortales! speciem humanam inusitatam, Att. ap. Non. 226, 2: nova et inusitata belli ratio, Caes. B. C. 3, 47: magnitudo, Cic. Off. 3, 9, 38: lepor, id. de Or. 2, 23, 98.
With dat.: nostris oratoribus lepos, Cic. de Or. 3, 23, 91; Flor. 4, 2, 81: inusitatum est, with subj.-clause, Cic. Deiot. 1, 1.
Comp.: species navium inusitatior, Caes. B. G. 4, 25.
Sup.: miracula, Aug. Civ. Dei, 10, 12.
Adv. in two forms.

    1. 1. ĭnūsĭ-tātē, in an unwonted manner, unusually, strangely: absurde et inusitate scriptae epistolae, Cic. Q. Fr. 1, 2, 3: loqui, id. Brut. 75.
      Comp.: poëta inusitatius contraxerat, Cic. Or. 46.
      Sup.: inusitatissime nox pro noctu dixerunt (al. inusitate), Macr. S. 1, 4, 19.
    2. * 2. ĭnūsĭtātō, in an unusual manner: enituit, Plin. Pan. 5, 2 (al. inusitato indicio enituit).