Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

inter-mŏrĭor, mortuus sum, 3, v. dep.

  1. I. To die in secret, perish unobserved, to die off, fall to decay (not in Cic. or Cæs.), Cato, R. R. 161, 3: radices intermoriuntur, Plin. 21, 18, 69, § 114: ignis, Curt. 6, 6, 31: civitas, Liv. 34, 49.
  2. II. Trop.
    1. A. To faint away, to swoon: ex profluvio sanguinis intermorientes vino reficiendi sunt, Cels. 5, 26, 25.
    2. B. Of roads, to come to an end, stop: pars (viarum) sine ullo exitu intermoriuntur, Dig. 43, 7, 3, § 2.
    3. C. To be neglected: nullum officium tuum apud me intermoriturum existimas, Bith. ap. Cic. Fam. 6, 16.
      Hence, intermortŭus, a, um, P. a., dead, faint, lifeless, powerless.
    1. A. Lit.: in ipsa contione intermortuus haud multo post exspiravit, Liv. 37, 53, 10: diu prope intermortuus jacuit, Suet. Ner. 42.
    2. B. Trop.: gemmae jactatae in ignem, velut intermortuae, exstinguuntur, lose their lustre, Plin. 37, 7, 27, § 99: contiones, Cic. Mil. 5, 12: mores boni plerique omnes jam sunt intermortui, Plaut. Trin. 1, 1, 7: Catilinae reliquiae, Cic. Pis. 7 fin.: memoria generis sui, id. Mur. 7, 16 fin.