Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

incompŏsĭtē, adv., v. incompositus fin.

in-compŏsĭtus, a, um, adj.

  1. I. Not compounded, simple, Ambros. Hexaëm. 1, 7, 25; Boëth. Inst. Arith. 1, 17: trinitas incompositae naturae corrumpi non potest, Ambros. Ep. 81, 8.
  2. II. Not well put together, not properly arranged, out of order, disordered, disarranged, discomposed (perh. not ante-Aug.).
    1. A. Lit.: agmen, Liv. 5, 28, 7: hostes (opp. compositi), id. 44, 38 fin.: det motus incompositos, Verg. G. 1, 350.
    2. B. Transf., of style: incomposito dixi pede currere versus Lucili, disordered, irregular, Hor. S. 1, 10, 1: fortius quid incompositum potest esse, quam vinctum et bene collocatum, Quint. 9, 4, 6; cf. oratio, id. ib. 32: rudibus et incompositis similia, id. ib. 17: (Aeschylus) rudis in plerisque et incompositus, id. 10, 1, 66: moribus incompositus, id 4, 5, 10.
      Adv.: incompŏ-sĭtē, without order, disorderly: veniens, Liv. 25, 37, 11.
      Of speech: qui horride atque incomposite illud extulerunt, without order, Quint. 10, 2, 17.