Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

gĕmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [geminus].

  1. I. Act., to double (class.; syn. duplico).
    1. A. Lit.: favos, Varr. R. R. 3, 16, 32: ructuosus spiritus, Cael. ap. Quint. 4, 2, 123: victoriae laetitiam, Liv. 45, 13: semivocales, Quint. 1, 7, 14: verba, id. 9, 3, 28: decem vitae frater geminaverat annos, i. e. had completed his twentieth year, Ov. Tr. 4, 10, 31: labor geminaverat aestum, id. M. 5, 586: pericula, Tib. 2, 3, 39: facinus, to repeat, Ov. M. 10, 471.
      Absol.: geminabit (sc. pugnum s. plagam) nisi caves, Ter. Ad. 2, 1, 19.
      In part. perf.: tum sole geminato, quod Tuditano et Aquillio consulibus evenerat, ctc., Cic. N. D. 2, 5, 14: verba, id. Part. 6, 21; cf. littera, Quint. 1, 7, 29; 1, 4, 11: victoria, Liv. 1, 25, 11: luctus, id. 40, 55: urbs, id. 1, 13: onus, Quint. 2, 3, 2: vulnus, Ov. M. 12, 257: plausus, Verg. G. 2, 509: consulatus, repeated, Tac. A. 1, 3: invidiam fieri geminati honoris, Liv. 39, 39, 9: honor, augmented, Plin. Pan. 92, 1.
      Poet.: quae postquam aspexit geminatus gaudia ductor Sidonius, i. e. feeling double joy, Sil. 10, 514.
    2. B. Transf., to pair, join, or unite two things together: non ut Serpentes avibus geminentur, tigribus agni, Hor. A. P. 13: geminari legionum castra prohibuit, the encamping of two legions together, Suet. Dom. 7; Stat. S. 1, 2, 239: non acuta Sic geminant Corybantes aera, i. e. strike together, Hor. C. 1, 16, 8.
      In part. perf.: prope geminata cacumina montium, nearly of the same height, Liv. 36, 24, 9.
  2. * II. Neutr., to be double, Lucr. 4, 451.