Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fortŭī̆tus (i long, Hor. C. 2, 15, 17; Phaedr. 2, 4, 4; Aus. Sept. Sap. de Solon. 3; short, Petr. Poët. Sat. 135; Juv. 13, 225; Manil. 1, 182), a, um, adj. [forte; analog. with gratuitus], that takes place by chance or accident, casual, accidental, fortuitous (rare but class.): concursio rerum fortuitarum, Cic. Top. 19, 73; cf.: concursus atomorum, id. N. D. 1, 24, 66: concursu quodam fortuito, id. ib. 1, 24, 66: cespes, Hor. C. 2, 15, 17: lutum, Petr. 135: contubernium, Phaedr. 2, 4, 4: subita et fortuita oratio, Cic. de Or. 1, 33, 150: bonum, id. N. D. 3, 36, 87: praesensiones non fortuitae (shortly before: non id fortuito accidisse), id. Div. 2, 53, 109; cf. id. ib. 2, 7, 19: clamores, Quint. 10, 3, 30: pugna, id. 6, 5, 10: sermo, id. 10, 7. 13: nihil esse inordinatum atque fortuitum, id. 1, 10, 46.
In neutr. absol.: etiam illa fortuita aderant omnia, Quint. 6 praef. § 11; 6, 1, 5: fortuitorum laus brevior, id. 3, 7, 12: nihil tam capax fortuitorum quam mare, Tac. A. 14, 3; 15, 48.
Hence, adv.: fortŭī̆to (post-class. access. form fortŭī̆tu, Lact. 1, 2; Vulg. Num. 35, 22. Also found in some MSS. and edd. in Plaut. Aul. 2, 1, 41; cf. Madv. ad Cic. Fin. 5, 11, 33; Hand, Turs. II. 743; but Ellendt defends it, ad Cic. de Or. 1, 24, 111), by chance, accidentally, fortuitously, casually (very freq.; syn.: casu, forte, temere): ut mihi ne in deum quidem cadere videatur, ut sciat, quid casu et fortuito futurum sit, Cic. Div. 2, 7, 18: non enim temere nec fortuito sati et creati sumus, id. Tusc. 1, 49, 118: temere ac fortuito, id. Or. 55, 186; id. Off. 1, 29, 103; Liv. 2, 28, 1; reversing the order: partitio non est fortuito nec temere facta, Cic. Sull. 4; 13: non fortuito sed consilio, id. Rep. 2, 16 fin.: non fortuito aut sine consilio, Caes. B. G. 7, 20, 1: donata consulto, non fortuito nata, Cic. Leg. 1, 8, 25: immoderate et fortuito, id. Univ. 13: sive major aliqua causa atque divinior hanc vim ingenuit: sive hoc ita fit fortuito, id. Fin. 5, 11, 33: quod verbum tibi non excidit fortuito: scriptum, meditatum, cogitatum attulisti, id. Phil. 10, 2 fin.: fortuito in sermonem incidisse, id. de Or. 1, 24, 111; cf.: fortuito aliquid concluse apteque dicere, id. Or. 53, 177.