Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fastīgo, āvi, ātum, 1, v. a. [v. fastigium], to make pointed, to sharpen to a point, to raise or bring to a point (in the verb. finit. only post-Aug., not in Cic.).

  1. I. Lit.: frumenta verno tempore fastigantur in stipulam, grow up into a straw with a sharpened point, Plin. 18, 7, 10, § 52: folia in exilitatem fastigantur, id. 24, 19, 118, § 178: (terra) spatiosa modice paulatim se ipsa fastigat, Mel. 2, 1, 5: se molliter (Africa), id. 1, 4, 1; 3, 10, 5.
    In the part. perf.: scutis super capita densatis, stantibus primis, secundis summissioribusfastigatam, sicut tecta aedificiorum sunt, testudinem faciebant, Liv. 44, 9, 6: collis in modum metae in acutum cacumen a fundo satis lato fastigatus, id. 37, 27, 7: fastigatus in mucronem, Plin. 2, 25, 22, § 89: fastigatā longitudine (margaritarum), id. 9, 35, 56, § 113.
    1. B. Transf.
      1. 1. (Cf. fastigium, I. B. 2.) Fastigatus, sloping up to a point, sloped; sloping down, steep, descending: collis leniter fastigatus paulatim ad planitiem redibat, Caes. B. G. 2, 8, 3: tignaprona ac fastigata, ut secundum naturam fluminis procumberent, id. ib. 4, 17, 4.
      2. 2. (Cf. I. B. 3.) In the later grammarians, to mark with an accent, to accent: ut fastigetur, longa brevisve fuat, Mart. Cap. 3, § 262.
  2. II. Trop., to elevate, exalt (late Lat.): qui statum celsitudinis tuae titulorum parilitate fastigat, Sid. Ep. 3, 6: quamquam diademate crinem Fastigatus eas, id. Carm. 2, 5.
    Hence, fastīgātus, a, um, P. a., high, exalted (late Lat.): ad arcem fastigatissimae felicitatis evectus, Sid. Ep. 2. 4: duo fastigatissimi consulares, id. ib. 1, 9.
    Adv.: fastīgāte, Caes. B. G. 4, 17, 4; id. B. C. 2, 10, 5.