Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

2. ef-fĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [ex-ferus], to make wild, savage, fierce (class.; most freq. since the Aug. per.).

  1. I. Physically: terram immanitate beluarum efferari, Cic. N. D. 2, 39, 99: speciem oris, Liv. 2, 23; cf. vultum, Suet. Calig. 50: efferantia sese ulcera, becoming aggravated, malignant, Plin. 26, 14, 87, § 146.
    Poet.: Mars efferat aurum, i. e. works up into weapons, Stat. Achill. 1, 425; cf.: homo qui magnae artis subtilitate tantum efferavit argentum, i. e. wrought into the figures of beasts, App. M. 5, p. 159, 14.
  2. II. Mentally: gentes sic immanitate efferatae, Cic. N. D. 1, 23; cf. id. Tusc. 4, 14, 32: militem dux ipse efferavit, Liv. 23, 5; cf. id. 2, 29: animos, id. 1, 19; 25, 26: ingenia, Curt. 8, 2; 9, 19: efferavit ea caedes Thebanos omnes ad exsecrabile odium Romanorum, exasperated, Liv. 33, 29; cf. Vulg. Dan. 8, 7.
    Hence, effĕrātus, a, um, P. a., wild, savage, fierce: sunt enim multa ecferata et immania, quaedam autem humanitatis quoque habent primam speciem, Cic. Tusc. 4, 14, 32: vultus, Petr. 82, 1: animi, Vulg. 2 Macc. 5, 11.
    Comp.: mores ritusque, Liv. 34, 24.
    Sup.: effectus, Sen. Ep. 121, 4: canes in homines, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 3, 18.
    Adv.: effĕrāte, fiercely: saevire, Lact. 5, 20, 10.