Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dissĭmŭlanter, adv., dissemblingly, secretly, etc., v. dissimulo fin.

dissĭmŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [dissimilis],

  1. I. to feign that a thing is not that which it is; to dissemble, disguise; to hide, conceal, keep secret (cf.: fingo, simulo, confingo, comminiscor—very freq. and class.).
          1. (α) With acc.: nihil fingam, nihil dissimulem, nihil obtegam, Cic. Att. 1, 18: aliquid (with tegere), Caes. B. C. 1, 19, 2; with obtegere, Suet. Ner. 29; with celare, Ter. And. 1, 1, 105; with occultare, Cic. Off. 1, 30, 105; Caes. B. C. 2, 31, 6; cf. Cic. Rosc. Am. 31, 86: nec, ut emat melius, nec ut vendat, quicquam simulabit aut dissimulabit vir bonus, id. Off. 3, 15; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4: quaedam in actione dissimulata, Quint. 6, 4, 14: consonantium quaedam insequente vocali dissimulatur, is obscured, said of elision in poetry, id. 11, 3, 34: occultam febrem, Hor. Ep. 1, 16, 23; cf. metum, id. C. 2, 20, 17: gaudia, Ov. M. 6, 653: nomen suum, id. Tr. 4, 9, 32: natum cultu, id. M. 13, 163: se, to assume another form, id. ib. 2, 731: deum, i. e. concealing his divinity, id. H. 4, 56; id. F. 5, 504; cf. also pass. with mid. force: dissimulata deam, id. ib. 6, 507; Stat. Silv. 1, 2, 14; and virum veste longa (Achilles), Ov. A. A. 1, 690.
          2. (β) With acc. and inf.: dissimulabam me harum sermoni operam dare, Plaut. Epid. 2, 2, 54; so id. Most. 5, 1, 23; Cic. Att. 8, 1 fin.; Quint. 1, 2, 2; Suet. Caes. 10; 73; Ov. Tr. 1, 7, 5 al.
          3. (γ) With a rel. clause: nec judices, a quo sint moti, dissimulant, Quint. 12, 9, 7; so id. 6 prooem. § 7; Verg. A. 4, 291 al.
          4. * (δ) With quasi: dissimulabo, hos quasi non videam, Plaut. Mil. 4, 2, 2.
            (ε) Absol.: plane ea est; sed quomodo dissimulabat! Plaut. Mil. 2, 5, 53; id. Most. 4, 3, 23; id. Men. 4, 2, 44; 78; Cic. Off. 1, 30, 108; id. Mur. 19, 40 (opp. fateri); Caes. B. C. 1, 19, 1; Hor. S. 1, 9, 66; Ov. H. 17, 151 et saep.: dissimulant, they repress their feelings, Verg. A. 1, 516.
            (ζ) With de: primo fingere alia, dissimulare de conjuratione, etc., Sall. C. 47, 1: de condicione sua, Dig. 40, 13, 4.
  2. * II. To leave unnoticed, to neglect: damnosam curationem, Veg. Vet. 1 prooem. § 5: quod dissimulatum, Amm. 21, 3.
    Hence, dissĭmŭlanter, adv., dissemblingly, clandestinely, secretly: non aperte, nec eodem modo semper, sed varie dissimulanterque conclusis, Cic. Brut. 79, 274; id. Fam. 1, 5, b. fin.; Liv. 40, 23; Suet. Tib. 21 (opp. Palam); Ov. H. 20, 132 al.
    Comp. and sup. do not occur.