Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dē-mŏvĕo (often confounded in MSS. and edd. with di-moveo, q. v.), mōvi, mōtum, 2, v. a., to move or turn away; to put away, remove (freq. and good prose).

  1. I. Lit.: demoveri et depelli de loco necesse est eum qui deiciaturneminem statui detrusum, qui non adhibita vi manu demotus et actus praeceps intelligatur, Cic. Caecin. 17, 49: ex sua sede, id. Par. 1, 15; id. Leg. Agr. 2, 29, 81.
    With abl. alone, id. Planc. 22, 53: hostes gradu, to compel to give ground, Liv. 6, 32; cf.: sacra statu suo, id. 9, 29 (al. dimovere); and without abl.: Pompeius vestri facti praejudicio demotus, forced to yield, * Caes. B. C. 2, 32, 2: flumen solito alveo, Tac. A. 1, 79: Silanum Syria, id. ib. 2, 43: Pallantem curā rerum, id. ib. 13, 14: Burrum praefecturā, id. ib. 13, 20 al.: non alteros demovisse, sed utrosque constituisse, Cic. Sull. 21 fin.; Tac. A. 4, 60; 15, 65: (sc. matre) demotā, thrust aside, put out of the way, id. ib. 14, 12: in insulas interdicto igni atque aqua demoti sunt, id. ib. 6, 30.
  2. II. Trop.: oculos ab alicujus oculis, Ter. Ad. 2, 1, 16: formidine animum perterritum loco et certo de statu demovere, Cic. Caecin. 15: aliquem de vera et certa sententia, to divert, id. Verr. 1, 17 fin.: aliquem a causa alicujus, id. Clu. 15, 44: odium a nobis ac nostris, id. de Or. 2, 51, 208.