Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

dē-cŏlōro, āvi, ātum, 1, v. a., to deprive of its natural color, to discolor, stain, deface, soil, etc.

  1. I. Prop.: "decoloratur id cujus color vitiatur, non mutatur," Sen. Q. N. 2, 41: quod mare Dauniae Non decoloravere caedes, * Hor. Od. 2, 1, 35: manibus collybo decoloratis, Cassius Parmensis ap. Suet. Aug. 4 fin.: cutem (suppurationes), Cels. 2, 8 med.: labra et nares (pallor), id. ib. 6: decoloratum corpus mortui, Auct. Her. 2, 5, 8; 2, 27 fin.: oliva ex albo decoloratur fitque luteola, Col. 12, 49, 9: decoloravit me sol, Vulg. Cant. 1, 5 al.
  2. II. Trop., to tarnish, corrupt, disgrace: aliquem, Cod. Just. 1, 3, 19; cf.: famam, Capitol. Ant. Phil. 19.