Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. conspīrātus, a, um, v. 1. conspiro fin.

2. conspīrātus, a, um, v. 2. conspiro.

3. conspīrātus, ūs, m. [1. conspiro], an agreement, harmony; only in abl. sing.: conspiratu tacito mentium animorumque, Gell. 1, 11, 8.

1. con-spīro, āvi, ātum, 1, v. n., to blow or breathe together, to sound together.

  1. * I. Lit.: aereaque adsensu conspirant cornua rauco, Verg. A. 7, 615 (et tubae simul inflabantur, Serv.).
    Far more freq. and in good prose,
  2. II. Trop.
    1. A. To harmonize, agree, accord: conspirans mutuus ardor, * Lucr. 4, 1216; cf.: tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio, Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28: consilium omnis vitae consentiens et paene conspirans, id. Tusc. 5, 25, 72; id. Lig. 12, 34; Col. 3, 13, 7: in quibus (operibus) plurium conatus, praeeunte aliquā jucundā voce, conspirat, * Quint. 1, 10, 16: talisanimus, ut multae in illo artesmultarum aetatum exempla, sed in unum conspirata, harmoniously blending, Sen. Ep. 84, 10.
    2. B. To agree together in thought or feeling, to accord, unite, combine.
      1. 1. In a good sense: conligite vos, conspirate nobiscum, consentite cum bonis, Cic. Agr. 1, 9, 26: mirabiliter populus Romanus universus et omnium generum ordinumque consensus ad liberandam rem publicam conspiravit, id. Fam. 10, 12, 4; cf. id. Phil. 3, 5, 13; Col. 3, 13, 7.
        Impers.: in commune conspirabatur ab utroque (Cic. Oecon.?) 12 praef. § 8.
        1. b. Part.: conspiratus, mid., having agreed, combined; acting in concert: milites legionis VIII. subito conspirati pila conjecerunt, Caes. B. C. 3, 46 Kraner ad loc.
      2. 2. In a bad sense, to plot together, to enter into a conspiracy, to conspire (so freq. in the histt. after the Aug. per., esp. in Suet.).
          1. (α) Absol.: priusquam plures civitates conspirarent, Caes. B. G. 3, 10 fin.; id. B. C. 3, 46; Suet. Caes. 9; id. Galb. 10.
          2. (β) With in and acc.: in injuriam, Liv. 3, 36, 9; 3, 56, 12: in caedem alicujus, Tac. A. 15, 68: in necem, Just. 16, 5, 12: in destinatam mortem, id. 20, 3, 4: in facinus, Dig. 49, 16, 3, § 21: in Augustum, Suet. Tib. 8.
            Cf. impers.: conspiratum est in eum a sexaginta amplius, Suet. Caes. 80.
          3. * (γ) With ad: ad res novas, Suet. Claud. 13.
          4. * (δ) With ut: ut Senatum adorirentur, Suet. Caes. 9.
            * (ε) With ne: conspirasse corporis partes, ne manus ad os cibum ferrent, Liv. 2, 32, 10.
            * (ζ) With inf.: perdere aliquem, Suet. Claud. 37.
        1. b. Part.: conspīrātus, a, um, having conspired, having entered into a conspiracy: his conspiratis factionum partibus, Phaedr. 1, 2, 4.
          And subst.: conspīrāti, ōrum, m., like conjurati, the conspirators, Suet. Caes. 82; id. Galb. 19; id. Dom. 17; id. Ner. 43.
          Hence, * conspīrātē, adv., with one accord, unanimously; in comp.: conspiratius ad arma concurrere, Just. 3, 5, 3.

2. con-spīro, āvi, ātum, 1, v. a. [spira], to coil up (very rare): anguis se conspiravit, Aur. Vict. Vir. Ill. 22.