Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

con-sĕnesco, nŭi, 3, v. inch., to grow old together, to grow or become old or gray (class. in prose and poetry).

  1. I. Lit.: (Baucis et Philemon) illā consenuere casā, Ov. M. 8, 634: socerorum in armis, * Hor. C. 3, 5, 8; cf.: in patriā meā, Ov. Tr. 4, 8, 12: alieno in agro (exercitus), Liv. 9, 19, 6: in exilio, id. 35, 34, 7: in ultimo terrarum orbis angulo, Vell. 2, 102, 3: circa Casilinum Cumasque, Liv. 30, 20, 9: Smyrnae, Suet. Gram. 6.
  2. II. Meton.
    1. A. In Quint., to grow old or gray in an occupation, to follow it too long: in commentariis rhetorum, Quint. 3, 8, 67 in quā umbrā, id. 10, 5, 17; and: in unā ejus specie, id. 12, 11, 16.
    2. B. In a more general sense (causa pro effectu), to become weak, infirm, powerless, to waste away, fall into disuse, decay, fade, lose force, etc.
      1. 1. With living subjects: prae maerore atque aegritudine, Plaut. Stich. 1, 3, 63; cf. id. Capt. 1, 2, 25: in manibus alicujus et gremio maerore et lacrimis, Cic. Clu. 5, 13; Liv. 35, 34, 7: (columbae) si inclusae consenescunt, Varr. R. R. 3, 7, 6; so id. ib. 3, 9, 14: veturno, Col. 7, 5, 3.
        1. b. Trop., to lose consideration or respect: omnes illius partis auctores ac socios nullo adversario consenescere. Cic. Att. 2, 23, 2.
      2. 2. With inanimate subjects: ova consenescunt, Varr R. R. 3, 9, 8; cf.: vinea soli vitio consenuit, Col. 4, 22, 8: veru in manibus, Plaut. Rud. 5, 2, 15; cf.: consenuit haec tabula carie, Plin. 35, 10, 36, § 91: haut ulla carina Consenuit, not one has grown old, i. e. all have perished, Prop. 3, 7 (4, 6), 36: (nobis) viget aetas, animus valet; contra illis annis atque divitiis omnia consenuerunt, Sall. C. 20, 10 Kritz and Fabri: quamvis consenuerint vires atque defecerint, Cic. Sen. 9, 29; with vires, Liv. 6, 23, 7: animum quoque patris consenuisse in adfecto corpore, id. 9, 3, 8: noster amicus Magnus, cujus cognomen unā cum Crassi Divitis cognomine consenescit. Cic. Att. 2, 13, 2: veteres leges aut. ipsā suā vetustate consenuisse aut novis legibus esse sublatas, id. de Or. 1, 58, 247; so of laws, Liv. 3, 31, 7: invidia, Cic. Clu. 2, 5: rabies et impetus, Flor. 3, 3, 5: oratio dimetiendis pedibus, Quint. 9, 4, 112.