Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word conatorum could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

cōnātĭo, ōnis, f. [conor], an undertaking, endeavoring, an effort, endeavor, attempt (post-Aug. and rare), Sen. Q. N. 2, 12, 1; Cael. Aur. Tard. 2, 9.

cōnātum, i, usu. in plur.: cōnāta, ōrum, n., v. conor.

cōnātus, ūs, m. [conor].

  1. I. Abstr., an effort, exertion, struggle, endeavor: ue ista hercle magno jam conatu magnas nugas dixerit, Ter. Heaut. 4, 1, 8: quo majore conatu studioque aguntur, Cic. Quint. 14, 47: omnem sui tribunatus conatum in meam perniciem parare, id. Fam. 5, 2, 6: Genucius ad hostes magno conatu profectus, Liv. 7, 6, 9: in ipso conatu rerum circumegit se annus, i. e. just as the affair was well begun, id. 9, 18, 15 Weissenb. ad loc.: vixdum inchoatis rebus in ipso conatu gerendi belli, id. 32, 28, 4.
    1. B. Trop., an impulse, inclination, tendency: dedit natura beluis et sensum et appetitum, ut altero conatum haberent ad naturales pastus capessendos, altero secernerent, etc., Cic. N. D. 2, 47, 122: nulla est ullo in genere laus orationis, cujus in nostris orationibus non sit aliqua si non perfectio, at conatus tamen atque adumbratio, id. Or. 29, 103: se ad hostes contulit conatumque iracundiae suae morte sedavit, id. Brut. 10, 42.
  2. II. Concr., an attempt, effort, undertaking, enterprise, endeavor.
          1. (α) Sing.: alii, si perrumpere possent conatitelis repulsi hoc conatu destiterunt, Caes. B. G. 1, 8 fin.: principem esse ad conatum exercitus conparandi, Cic. Phil. 10, 11, 24: hac ego religione non sum ab hoc conatu repulsus, id. Or. 11, 36: si in me impetum facere conabiturejus conatum refutabo, id. Har. Resp. 4, 7: Icarus primo statim conatu decidit, Suet. Ner. 12: a conatu resistendi deterritus se dedidit, Nep. Dat. 4, 5.
          2. (β) Plur.: compressi tuos nefarios conatus, Cic. Cat. 1, 5, 11: perditi, id. Off. 1, 30, 109: quod conatus adversariorum infregissent, Caes. B, G. 2, 21: aut opprimet hominem aut omnis ejus motus conatusque prohibebit, Cic. Cat. 2, 12, 26: multis frustra conatibus captis, Liv. 3, 5, 6; 9, 4, 1; 21, 29, 5: conatibus alicujus accedere, Suet. Oth. 4: in mediis conatibus aegri Succidimus, Verg. A. 12, 910: obstare conatibus nostris, Ov. R. Am. 683; Auct. B. Alex. 9; cf.: optimi et clarissimi, Cic. Fam. 12, 10, 2: generosi, Quint. 2, 4, 4: crebri parvique, id. 8, 5, 29: ingentes adversus Germaniam, Tac. Agr. 13: vibrare nudis conatibus hastam, Sil. 13, 161: conatus alicujus supra vires, Scrib. Comp. 101.

cōnor, ātus, 1, v. dep., to undertake, endeavor, attempt, try, venture, presume, etc. (freq. and class.; syn. molior, Ter. Heaut. 2, 2, 11; opp. facere, Cic. Rosc. Am. 19, 54; opp. perficere, id. Or. 30, 105); constr. with acc., inf., rarely with abl. of the gerund., or absol.

        1. (α) With acc. (mostly of indef. objects): quicquam fallaciae, Ter. And. 1, 2, 26: istuc, id. ib. 1, 5, 35: idem, Caes. B. G. 1, 3: opus magnum et arduum, Cic. Or. 10, 33: id quod conantur, id. Cat. 2, 9, 19: multa, id. Or. 30, 105; id. Fin. 1, 16, 82: tantum scelus, id. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 30; cf.: tantam rem, Liv. 42, 59, 8: muita stulte, Nep. Hann. 8, 3; Quint. 2, 4, 10: plurima frustra, Verg. A. 9, 398.
        2. (β) With inf. (freq.): hoc dicere, Cic. Quint. 20, 62: aliquid facere, id. Rosc. Am. 19, 54: me labefactare, id. Div. in Caecil. 14, 44: poëtas attingere, id. de Or. 2, 14, 61: versus pangere, Lucr. 1, 26: pueris absinthia dare, id. 1, 936; 4, 12 al.: facere id quod constituerant, Caes. B. G. 1, 5: invito transire, id. ib. 1, 8: tela mittere, Cat. 116, 3; Hor. C. 1, 6, 9; id. Ep. 1, 1, 19.
        3. * (γ) With abl. gerundii: ne frustra dehortando impedire conemini, that you attempt not vainly to dissuade, Nep. Att. 21, 6.
        4. (δ) With si: saepius noctu, si perrumpere possent, conati, Caes. B. G. 1, 8, 4.
          (ε) Absol.: dum moliuntur (mulieres), dum conantur, annus est, Ter. Heaut. 2, 2, 11: conari manibus pedibus noctisque et dies, id. And. 4, 1, 52: conantibus, priusquam id effici posset, adesse Romanos nuntiatur, Caes. B. G. 6, 4: qui prius cogitare quam conari consuesset, before he proceeded to the undertaking, Nep. Dat. 7, 1: ego obviam conabar tibi, Ter. Phorm. 1, 2, 2: audax ad conandum, Liv. 45, 23, 15.
      1. b. Hence, subst.: cōnāta, ōrum, n., in pass. signif., an undertaking, attempt, venture, hazard (class.), Att. ap. Non. p. 202, 14; Plaut. Merc. 1, 1, 39; Lucr. 5, 386; Caes. B. G. 1, 3; Nep. Dion, 8, 5; Liv. 21, 50, 9; 42, 11, 3; Quint. 8, 3, 69; Suet. Galb. 17; Ov. M. 10, 420; 14, 755 sq.; Juv. 13, 210; Vell. 2, 35, 5 et saep.