Lewis & Short

con-quasso, no perf., ātum, 1, v. a.

  1. I. To shake severely (several times in Lucr. and Cic., elsewh. very rare; after Cic. only in late Lat.).
    1. A. Lit.: corpus ex aliqua re, Lucr. 3, 442: omnia graviter terrarum motibus ortis, id. 5, 107; cf.: Appulia maximis terrae motibus conquassata, Cic. Div. 1, 43, 97; Cod. Just. 1, 14, 6, § 5.
    2. B. Trop., to shatter, disturb: conquassatur enim tum mens animaeque potestas (corresp. with collabefieri), Lucr. 3, 599: exteras nationes illius anni furore, Cic. Sest. 26, 56: civitatem, id. Vatin. 8, 19: omnes provincias, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4: aliquem maximis periculis, Firm. Math. 3, 13, 4.
  2. * II. To shatter, dash to pieces: calicem, Cato, R. R. 52, 2.