Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

circŭĭtĭo (circŭmĭtĭo, Cic. Div. 2, 17, 40; 2, 61, 127; Liv. 3, 6, 9; Front. de Or. 3; Amm. 24, 2, 2), ōnis, f. [circumeo].

  1. I. A going round; in milit. lang., the rounds: circuitio ac cura (vigiliarum) aedilium plebei erat. Liv. 3, 6, 9.
      1. 2. A circuit: muni mentum fluminis circumitione vallatum, Amm 24, 2, 2.
    1. B. Trop., a circuitous mode, a circumlocution. ita aperte ipsam rem modo locutus, nil circuitione usus es, Ter. And. 1, 2, 31: quid opus est circumitione et anfractu? Cic. Div. 2, 61, 127, cf. Auct. Her. 4, 32, 43: Epicurus circuitione quādam (in an indirect manner) deos tollens, Cic. Div. 2, 17, 40.
  2. II. Meton. (abstr. pro concr.), a place for going round something, a way, passage, corridor, Vitr. 4, 4; 6, 3; 10, 19.
    1. B. A circumference, compass, Vitr. 1, 5; 2, 10.