Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

bĭ-partĭo (in MSS. also bĭ-pertĭo), no perf., ītum, 4, v. a. [bis], to divide into two parts, to bisect (as verb. finit. very rare; more freq. in part. and adv.): ver bipartitur, is divided (in respect to weather), Col. 11, 2, 36; so, hiems bipertitur, id. 11, 2, 5 Schneid. N. cr.
Mostly part. pass.: bipartita divisio, Varr. L. L. 5, § 17 Müll.: genus bipartitum, Cic. Top. 22, 85: bipertiti Aethiopes, Plin. 5, 8, 8, § 43: ut faceres imperium bipartitum, Vulg. Ecclus. 47, 23.
Hence, bĭpartītō (bĭpert-), adv., in two parts or divisions, in two ways: bipartito classem distribuere, Cic. Fl. 14, 32; id. Phil. 10, 6, 13: signa inferre, to attack in two parties or divisions, Caes. B. G. 1, 25 Oud. N. cr.: collocare insidias in silvis, id. ib. 5, 32: equites bipertito in eos emissi magnam caedem edidere, Liv. 40, 32, 6: secta bipartito cum mens discurrit utroque, in two different directions, Ov. R. Am. 443.
With esse or fieri (cf. in Gr. δίχα εἶναι, γίγνεσθαι): ibi in proximis villis ita bipartito fuerunt ut Tiberis inter eos et pons interesset, Cic. Cat. 3, 2, 5 B. and K.: id fit bipartito, id. Inv. 2, 29, 86.