Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

archĭtectus, i, m., = ἀρχιτέκτων (the usual form, while † archĭtecton, ŏnis, is rare).

  1. I. Form architectus.
    1. A. A master-builder, architect: fabri architectique, Plaut. Mil. 3, 3, 45: Philo architectus, Cic. de Or. 1, 14, 62; so id. Fam. 9, 2; Vitr. 1, 1; Plin. 34, 14, 42, § 148; Vulg. Eccli. 38, 28; ib. Isa. 3, 3; ib. 2 Macc. 2, 30: ut sapiens architectus, ib. 1 Cor. 3, 10 al.
    2. B. Trop., an inventor, deviser, contriver, author, maker: bene factis Juppiter architectus, Plaut. Am. prol. 45 ( = auctor atque opifex, Lambin.): inventor veritatis et quasi architectus beatae vitae Epicurus, Cic. Fin. 1, 10, 32 (cf. id. ib. 2, 16, 52: architectari voluptates): princeps atque architectus sceleris, id. Clu. 22: Stoici architecti paene verborum, id. Brut. 31, 118.
      Hence, archĭtecta, ae, f., a female architect: natura architecta vis, Plin. 10, 71, 91, § 196.
  2. II. Form architecton.
    1. A. A master-builder, architect, etc.: nam sibi laudavisse hasce ait architectonem, Nescio quem, esse aedificatas has sane bene, Plaut. Most. 3, 2, 73; Sen. Ep. 90; Sol. 32 fin.
    2. B. Trop., a master in cunning, a crafty man: me quoque dolis jam superat architectonem, Plaut. Poen. 5, 2, 150.