Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ā-mens, mentis, adj.

  1. I. Lit., out of one’s senses, beside one’s self, senseless, mad, insane, frantic, distracted (of every kind of passionate excitement; while insanus designates one diseased in mind; and excors or vecors, one that is without mind; among the poets a favorite word with Verg. and Ov.): inceptio est amentium, haud amantium, Ter. And. 1, 3, 13: homo amentissimus atque in omnibus consiliis praeceps, Cic. Phil. 5, 13: o vecors et amens, id. Pis. 9: arma amens capio, Verg. A. 2, 314: in dies amentior, Suet. Aug. 65: Ne trepides caeli divisis partibus amens, that thou tremble not senselessly at the divided heavens, Lucr. 6, 86: lugubris et amens, Ov. M. 2, 334: cursuque amens, Verg. A. 2, 321: adspectu amens, id. ib. 4, 279; so id. ib. 12, 776; and with gen.: amens animi, id. ib. 4, 203 (cf. Rudd. II. p. 73): dolore amens, Ov. Tr. 1, 3, 92: terrore amens, Liv. 32, 12: amens invidiā, id. 8, 31: amens metu, id. 23, 9; 1, 48: periculi magnitudine amens et attonitus, Curt. 6, 9.
  2. II. Meton., foolish, stupid: homo audacissimus atque amentissimus, Cic. Verr. 1, 3, 7 (cf. a little before: quod cum incredibili ejus audaciā singularis stultitia conjuncta est).
    Of things: amentissimum consilium, Cic. Att. 7, 10: cogor amenti caeca furore, Cat. 64, 197: impetus amens, Luc. 4, 279 al.
    Adv. not used.

āmentum, i, n. [ἅμμα, ἅπτω; v. apo], a strap or thong, esp. upon missile weapons, by means of which they were thrown with greater force (cf. amento): amenta, quibus, ut mitti possint, vinciuntur jacula sive solearum lora, Paul. ex Fest. p. 12 Müll.: epistola ad amentum deligata, Caes. B. G. 5, 48 Herz.: inserit amento digitos, Ov. M. 12, 321: amenta torquent, Verg. A. 9, 665: umor jaculorum amenta emollierat, Liv. 37, 41 al.
Rarely, a shoe-string: soleae sine amento, Plin. 34, 6, 14, § 31.